Ta pani w czerwonym woła o pomoc.
wiem, choć jej nie słyszę.
Sukienka do kolan brudna od kurzu.
strach, i nieco zadyszkę.
Karabin zarzucam trochę wyżej,
żeby wygodniej mi się biegło.
czy idę, czy biegnę, sam
nie wiem, sam nie wiem na pewno.
Do czerwieni, do czerwieni zmierzam,
nieco na nią zły.

dzisiaj ja się poświęcę.
jutro poświęcisz się ty.

Przykro mi to mówić, tym bardziej, że zazwyczaj świetnie piszesz, ale to nie jest dobry wiersz. "strach, i nieco zadyszkę" albo "nie wiem, sam nie wiem na pewno.
Do czerwieni, do czerwieni zmierzam," brzmi kulawo. Tak samo jak końcówka. Jest tylko średnio, tylko przeciętnie. Ale znając ciebie za jakiś czas znów nam zaserwujesz coś na poziomie.

Słaby rytmowo i kompozycyjnie, treściowo średni. Wiem, dlaczego poruszasz taki temat.
Ale taki bezwzględnie podporządkowany, niemyślący żołnierz chyba już u nas nie występuje.

Avada sie zakochał
ja chcialam bardzo czytac na poczatku, że to małpa w czerwonym.

ta, w żołnierzu.

no no, tam wczesniej milosne wyznania byly a tu teraz takie takie

patrz na daty dziadu xD

"strach i nieco zadyszkę" akurat mi się podobał najbardziej z całej myśli...ale te dwa ostatnie wersy całkowicie zbędne, byłoby lepiej bez