Przypominam wszystko znów i cztery jeszcze
świat wybucha wtóry raz i drży powietrze
miałka myśl wciąż rzuca wprzód się, gnie od nowa:
pogorzelisk nie odstanie pył i trwoga
śród gorączki jedna myśl się skrzy zmarznięta:
powiedziałam pewnie więcej niż pamiętam
huk śródczaszem wdarł się, grzmi, łopocze, krzyczy
nie ma nas i nie ma przyczyn, nie ma przyczyn...!

Nie wiem, czy jest na barok, ale dla mnie bardzo fajne. Chyba głównie przez ten rytm.

Jest na barok, jak dla mnie. Ładne w dodatku, no i ten rym jest super poprostu.

Witamy z powrotem ; ).

Z powrotem... Z komentarzem, bo z poezją ciężko. Tak naprawdę to już dawno nie przysiadłem. No ale dobrze, że jest, co komentować.
Ej, zajebiste te Twoje nowe wiersze. Kurde.

Dobra, dobra, nie bajeruj tylko wrzuć coś swojego.