Na upływ czasu nieunikniony, albo uważaj, czego sobie życzysz
wiersz nieregularny z zamysłem i puszczeniem oka, bez dedykacji, dla odmiany

Chyba jesteś jeszcze odrobinkę za młoda
Bym cię mógł poważnie jak kobietę traktować...

Poczekajmy, aż będę trochę starsza!
Metryka niech nadgoni inne braki.
Poczekaj, niech tylko jeszcze podrosnę -
zmarszczki, jak mówią, dodają powagi.

(Kurze łapki, łapunie,
tam powieczka opadła;
świeżość ruchów też skradła
i gładziuchną buziunię...

Czas chwyciła w swe dłonie,
kręci kulą na boki...
Wsparła kosą swe skronie -
płyną wolno obłoki.)

Ach, udało się, vivat!
przetrwać chwile najcięższe,
ósmy krzyżyk na szyi -
oto dowód zwycięstwa!

Cóż to, mina nietęga?
Czyż nie tego tak chciałeś?
Czyżby moja przysięga
pójść na marne dziś miała?

Bo nadejdzie czas taki,
wspomnisz jeszcze te słowa!
Spojrzysz na mnie i westchniesz:
starszaś niż ma teściowa...


(mam ochotę sama sobie go zinterpretować hihi)

rewelka!
lekkie, miłe, sympatyczne, dobrze się czyta i zabawne zakończenie.
kojarzy mi się z kabaretem starszych panów

Bardzo sympatyczne, podoba mi się język i sama sytuacja
I'd like to see more of that.

Popieram Tamtych.

Ładne. Zabawne.