A oto kolejny wytwór mojej wyobraźni.

Pierwszy -
href='http://www.harrypotter.org.pl/board/index.php?act=ST&f=3&t=1630'

target='_blank'>When The World Ends, nie został przyjęty ze zbytnim

entuzjazmem. Mam nadzieję, że teraz będzie inaczej...

***
Unnamed

story I, part 1
"Pentagram"

Gorący, letni dzień. W

pokoju gościnnym panowała leniwa atmosfera. Mały wiatraczek równomiernym

ruchem poruszał zastałe powietrze... Ojciec pracował przy komputerze, matka

czytała książkę.
Do pokoju bezszelestnie weszła dziewczyna, na oko 16

lat. Była lekko blada, miała dziwnie zamglone oczy. Bez słowa zbliżyła się

do wiatraczka i bardzo powoli przysunęła dłonie do wirujących skrzydeł

urzšdzenia. Zyt, zyt, zyt... Po rękach dziewczyny pociekła krew. Nie zważała

na to, zbliżyła dłonie jeszcze bardziej...
Rodzice dopiero teraz zdali

sobie sprawę z tego, co właśnie widzieli. Ojciec poderwał się od komputera i

odciągnął córkę. Popatrzył przerażony na jej ręce.
- Boże, córeczko, co

się z tobą stało, dlaczego to zrobiłaś???
- Może to jakiś atak... - matka

była zbyt zszokowana, aby móc kontrolować swoje kończyny i dlatego nadal

siedziała w fotelu.
- Przyniosę wodę utlenioną i bandaże - głos ojca

łamał się, a jego wzrok błądził pomiędzy bladą twarzą żony, okaleczonymi

rękoma córki a okrwawionym wiatraczkiem, nadal śpiewającym tę samą

mechaniczną melodię. - Nie martw się córeczko, wszystko będzie

dobrze...
- Nie trzeba, tato - dziewczyna mówiła cicho, ale bardzo

wyraźnie - Nic się nie stało - spuściła ręce po bokach i wolnym krokiem

udała się do swojego pokoju.
Kiedy przekroczyła drzwi swojego pokoju,

poczuła to... Wiedziała, że już najwyższy czas...
Odsunęła duży, okrągły

dywan ze środka pokoju. Pod spodem karmazynową smugą odznaczał się

niekompletny pentagram. Dziewczyna uklękła przy nim i zakrwawioną ręką

namazała brakujący fragment. Gdy linie z krwi były już dobrze widoczne,

podniosła się z trudem i, słaniając się lekko, weszła w sam środek znaku.

Zegar na ścianie pokazał równo 6:06 po południu i zaczął odliczać sekundy

dzielące świat od 6:07 : 1 sekunda, 2, 3, 4, 5, 6. Kiedy wybiła szósta

sekunda, ciało dziewczyny nagłym ruchem wygięło się niczym napięta struna

instrumentu. Zdawało się niemal, że dziewczyna lewituje kilka centymetrów

nad ziemią.
Jej umysł rozpoczął wędrówkę do celu.
Unosiła się. Martwa,

skrępowana niewidzialnymi więzami dusza wędrowała w niekończącym się

universum. Dookoła niej setki milionów gwiazd odbywało swoją zwykłą

wędrówkę, gdzieś na "horyzoncie" kładł się złowrogi cień

czerwonego nadolbrzyma, gdzie indziej z mgławicy, niczym Wenus z morskiej

piany, wyłaniała się młoda gwiazda. Dusza mogła ogarnąć pustym wzrokiem cały

bezkres wszechświata, jednocześnie dostrzegając każdy jego najdrobniejszy

szczegół...
Zatrzymała się. Zawisła pomiędzy gwiazdami niczym drewniana

kukiełka. Jej półprzymknięte oczy drgnęły mechanicznie i powoli zaczęły się

otwierać...
I nagle wszystkie gwiazdy zmieniły swe odwieczne orbity...

Nieruchome olbrzymy drgnęły... Wszechświat skupił się tylko na niej, otoczył

ją, zanurzył się w martwocie jej oczu i sam stał się martwotą i

pustką...
Ale ona wiedziała, że to nieprawda. Wiedziała, że nie jest

tutaj sama. Wiedziała, że nie tylko ona została skazana na ten los. Wokół

niej było wiele dusz takich jak ona...
Usłyszała głos... Cichy ale każde

z nich go słyszało... Niezrozumiały, a jednak wszyscy znali jego

znaczenie... Owijał się wokół martwych dusz niczym jedwabne płótno... Zimne

i bezduszne, a jednocześnie tak miłe sercu... Dusza dziewczyny powoli

poddawała się temu głosowi, tonęła w tym dziwnym uczuciu...
I nagle

wstrzśs. Podobny do tego przy elektrycznym masarzu umierającego serca. Ale

potężniejszy. Niemal bolesny. Dusza dziewczyny chciała się wyrwać, chciała

krzyczeć, ale wiedziała, że to nie ma sensu. Ból zaćmiewał jej

świadomość...
Dziewczyna nagle opadła na drewnianą podłogę i skuliła się,

niczym zranione zwierzątko. Ostrożnie, jakby z pewną obawą, otworzyła oczy.

Nie były już mętne, wyraźnie widać było czarną śrenicę z okalającą ją

zieloną tęczówką. Dziewczyna podniosła się i szybko pociągnęła dywan na jego

poprzednie miejsce. Rozległo się pukanie do drzwi.
- Proszę.
- Nie

miałabyś ochoty na lody? Tata idzie po papierosy i mógłby po drodze

kupić...
- Oczywiście, mamo. Może wreszcie coś mnie

ochłodzi^^
Roześmiały się obie.
Dziewczyna ukradkiem spojrzała na

swoje dłonie. Nie było śladu po ranach, nie było ani kropli krwi. Znów całe

zdarzenie zostało wymazane... Znów mogła cieszyć się normalnym życiem...

Dopóki nie minie 660 i 6 dni. Dopóki znowu nie będzie musiała podbić karty.

No! W końcu coś na czym mozna oczy

zawiesić =) Widziałam kilka literówek, braku przecinkoof i nieco innych

zgrzytoow... Ale co tam. Treść mi się podoba. Czuje, że chce poznać ciąg

dalszy. Jestem na "TAK"!

Pozdraffiam
... hmm... tym

razem... Yaiha
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/tongue.gif'

border='0' style='vertical-align:middle'

alt='tongue.gif'>

Hm....dziffne, bardzo dziffne...ale fajne! =D Podoba mi się. Jest literówek kilka jak Iskra powiedziała i brakuje przecinków =D Czekam na następną część, która, nam nadziję, że jest =D

To opowiadanie jest po prostu... no ono jest... nie no... Nie wiem jak to wyrazić ale jest super... Niby nie dałaś tego dużo ale umieram z ciekawości.... Co będzie dalej...Please, please daj jak najszybciej next parta....

Abas siedzi przed kompem po raz pierwszy od tygodnia... Wchodzi na pierwszego lepszegoo ficka... Oooooo!! Swietne!! IceSoul, masz talenta =) Podoba mi sie nawet bardziej niz When The World Ends =) Dlatego tez czekam na twoje nastepne dziela...

Kurna, reka mi zdretwiala O_o (tak, tak, sloneczko na wakacjach robi swoje =P )

Świetne opowiadanie! Jestem bardzo ciekawa co bedzie dalej więc mam nadzieje że nie karzesz nam długo czekac na next parta

Czekamy pięć dni a tu nic. Pusto...Dlaczego nie piszesz parta? Jestesmy ciekawi co bedzie dalej i jak bedziesz dalej pisać. "Zlituj sie" i napisz cos...

Opowaidnie jest bardzo ciekawe i takie

inne.A przy tym fajniutkie^_^.Keidy następny part???.

no właśnie...Kiedy będzie następna

czesc...Nawet sie nie zorientowałam kiedy mnie wciągnęło

Postaram się napisać następną część jutro,

teraz mam za dobry humor^^

U know what? Lepiej zostaw to skończone w

tym momencie
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/biggrin.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='biggrin.gif'

/> - w tym momencie jest to ciekawa jednopartówka


src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/biggrin.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='biggrin.gif'

/> - dziwna i z przesadzonym patosem (zdecydowanie), ale

całkiem fajna i warta tego, że za chwilę (mimo, iż jest trzecia dwanaście

rano) wyedytuję ją i przywrócę jej polski język
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/biggrin.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='biggrin.gif'

/>. Na drugi raz wklejaj do notatnika przed wysłaniem i upewnij

się, że masz polskie litery (jeśli znasz się na tym, to przy edycji strony

http możesz dodać dodatkowo metę tłumaczącą na polski zestaw kodowy, jeśli

nie, to po prostu upewniaj się, że są polskie litery
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/biggrin.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='biggrin.gif'

/> - chociażby patrząc na podgląd posta przed wysłaniem


src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/> ). Pozdrawiam.



Edit: Aha - i jeszcze

jedno: "Może wreszcie coś mnie ochłodzi^^" <- emotikonek

jeszcze nie ma w języku literackim - więc z nich zrezygnuj - wiem, że są

kuszące, ale jeszcze jakiś czas poczekajmy na wzory innych ^^


src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>.