Pokonam

Pokonam to co mnie

trapi
bo nie chce się czuć
jak pies uwiązany na łańcuchu...
Gdy się

wyrwe
i popatrze w gwiazdy noca
poczuje ta lekkość w sercu
poczuje

zachwyt nad światem
I odlecę w noc
zupełnie jak ptak
który niedawno

odzyskał skrzydła

I znowu uśmiech na twarzy pojawiac się będzie
a

życie najprostszą rzecza na świecie się wyda
wtedy będę wiedziała

pokonałam
A w sercu zamiast pustki pojawi się światło
które oświetli

mi drogę do szczęścia...

jeszcze masz, moim zdaniem troszke klopoty ze stylem. b. fajne, ladne, widzialam lepsze, widzialam gorsze, pisz i cwicz, a bedzie genialnie (:

Brendzia pisz i cwicz łatwo powiedziec

gdy ma sie wene
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/biggrin.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='biggrin.gif'

/> Buehehehe ja nie mam jej za czesto ....^^^

Ladny, ale nie idealny.. zreszta nie wiem

czy takowe wogole istnieja...
Jednak nie zrobil na mnie wiekszego

wrazenia, choc kawalkami bardzo emocjonujacy...
Napisz cos jeszcze...

napewno bedzie lepiej

Myślę podobnie jak Brenda - musisz popisać jeszcze, żeby wyćwiczyć słownictwo i stylistykę. Póki co to wiersz wydaje się dość banalny - pomimo że wcale taki nie jest. Pisz bardziej obrazowo, metaforycznie. Rzuć odrobinkę więcej emocji i tajemniczości. Pozdroofka!

Okej nie ma sprawy postaram sie w

nastepnym wierszu
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/> Moze nie dokładnie o to chodziło...ale to udało mi sie

napisac
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>

Może coś?

Może coś z tego będzie...
Gdy

cudu zycia zaznam
wtedy pączek zmieni się w kwiat
a slońce dosięgnie

jego platków...
Może coś się uda...
nareszcie...
Może nie wszystko

prowadzi...
do przeciętności
tak nieznosnej...

Jak zwierzę

zamknięte w klatce
które nigdy nie widziało...
swojego prawdziwego

domu...
Tak samo człowiek...
obarczony

problemami...
ucieka...
Świat bezbarwny...
a może...
gdy chwile

lepsze nastaną...
a klatka rozchyli się...
by ukazać piekno

swiata...
czlowiek tak jak zwierzę...
wyjdzie zdziwiony

wolnością...
i radość wkroczy...i zostanie...