Aniol Smierci

Nadlecial szelszac

skrzydlami
Z mieczem majestatycznie lsniacym
W ksiezycowej

poswiacie
Poswiacie lez

Skapnela jedna na moj policzek
Zwilzyla

usta
Kiedy go ujrzalem nie zrozumialem
A on tak...

Spytal sie

czym znam go
i czego od niego chce.
Wtedy juz wiedzialem,
ze jest

Ostatnim Aniolem...

Poprosilem o slepote,
aby nie widziec tego

czego mi tak brak...
Poprosilem o gluchote,
aby nie zlyszec zewu mego

bolu...

Poprosilem o odebranie mi czucia,
by nie doswiadczac

dreczacego mnie bolu...
Poporsilem o chorobe,
aby zaprzatala moj umysl

wyrzucajac ostre drzazgi w glowie...


Jego matowe palce dotknely

mych oczu,
wyssysajac wzrok,
a paznokcie przebily uszy
pozbawiajac

sluchu...

Jego slina zwilzyla mi cialo,
odbierajac przeklete

czucie,
awzrok zeslal
blogoslawiona chorobe...

Ale to bolalo

zbyt by normalnie zyc...
Acz czy do tej pory normalnie

zylem...
Zapytalem sie,
A on

On powiedzial,
ze to zbyt

wiel trudu...
On znal inny sposob
Pozbawiony bolu...

Jego zimny

miecz przebil me serce...
Goraca krew oplotla me palce
Niczym

oskarzajacy bluszcz...
A ja wiedzialem

jedno...

Umieram...
Umieralem...
Szeptalem...
Imie milosci,

przez ktora oszalalem...

Anioł Płaczu

Zsunal sie z

nieba
Niczym na zlotych niciach
Przedzonych przez

gwiazdy...

Spojrzal na me lze...
Splywajace z mego oka...
Lze

cierpienia...

Mianowal sie
Aniolem Placzu,
Aniolem

Ukojenia

Jego srebrzyste skrzydla trzepaly,
oczy swidrowaly me

dusze,
a dlonie badaly zakamarki mego ciala...

Nie placz,

powiedzial...
Lzy oczyszczaja, przynosza ulge...
Bil od niego

majestatyczny blask...

Zalalem sie lzami wierzac jego slowa...
Bol

uchodzil ze mnie z kazda lza...
Uchodzila dusza...

Wtedy

zrozumialem...
On poil sie lzami...
Moimi lzami...

Lzami, ktore

byly czescia mnie,
byly moim zalem...
Byly moja dusze...

On

wyssal ja ze mnie
i nie moglem juz kochac...
Choc tak bardzo

chcialem...

Powiem jedno slowo: piękne...

Zgadzam się, naprawdę piękne. Szczególnie

o Aniele Śmierci...
Po prostu świetne

sliczne...
lubie Twoje wiersze.


bardzo lubie.
przesiokajo emocjami.
(:

nie powiem, pisz

wiecej, bo i tak wiem, ze jak bedziesz czul, ze chcesz, to napiszesz(:

Czytajac ten wiersz serce mi normalnie

walilo jak w sobote w nocy... no... moze troche inaczej...
Bo nie ze

strachu, tylko z... przejecia?
Tyo jest sliczne...
takie... silne a

jednoczesnie delikatne...
ech...

przypomnialy mi sie czasy kiedy

i ja twiorzylam ^^

Ale tyo jest przepiekne...

zatkalo mnie... przeczytalam caly

dzial poezja dzisiaj ale nie komentowalam... bo po co?

ale tu, tu nie

moge sie powstrzymac! to... TO jest wspaniale!!!


src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/cry.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='cry.gif' />