Pośród niezliczonych gwiazd,
zatopiona


w głębinach czasu,
mieszka Ona.
Z dala od głosów ludzkich,
Z

dala od złych spojrzeń.

Była kiedyś królową.
Jednak została

wzgardzona.
Schowała się w domu,
o złotych ścianach.
W którym nie

ma drzwi.

Roni łzy.
Ze smutku.
Lecz one są złe.
Przybierają

na sile.
Staja się jak głazy.
Pełne złości - mojej złości.
Niszczą

ludzkie schronienia.

Gasi tchnieniem
blask gwiazd.
Dotykiem

ścina lodem,
gorące słońca.

Gdy wyleje ostatnią łzę,
gdy

wybaczy wszystkie słowa,
wygnie kraty
i wyjdzie.
Wtedy strąci

dłonią stare gwiazdy,
Zburzy konstelacje.
Mieniących sie

władcami,
obali.

Zbuduje nowe prawdy,
stworzy inny blask

księżyca.
Zapłoną lampy wiedzy.
Odkryje w dłoni moc,
która zmienia

świat.

________________

Mellisa, to dla Ciebie.
( w końcu

chciałaś przeczytać jeszcze coś mojego)

Hm.,.na poczatku bardziej wygladalo mi na

opowiadanie a nie na wiersz..potem sie zmienilo
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/> B. ładny wydaje mi sie ze przyemyslany...

Oj! Naprawdę mnie poruszyło.

Pięknie! Jestem pod naprawdę wielkim urokiem tego wiersza.


src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/biggrin.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='biggrin.gif'

/> Oby tak dalej^^

b. dobry wiersz(:

rzeczywiscie, na

poczotku wygloda bardziej na opowiadanie, potem sie rozkreca.
nawet nie

przypuszczalam, ze na tym forum sie tak poetow namnozylo...=)

rozmnorzyliśmy się
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/wink.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='wink.gif'

/>
mam w składzie jeszcze jeden wiersz. nie naleerzy do

najlepszych, ale co tam

Nocną ciszę rozdarł krzyk,
przepełniony

goryczą,
cierpieniem.
Spływają ciężkie łzy,
z żalu nad swą

głupotą.

To Ona.
Przekroczyła już próg życia i śmierci.
Oddała

swą duszę,
na wieczne cierpienie,
by móc skosztować szczęścia,


choć raz,
choć odrobinę.

Wśród bólu, strachu
i

rozgoryczenia
przypłynęła jedna myśl-
jej szczęście by trwało
przez

wszystkie wieki.
Gdyby kiedyś stąpała po cierniach.

Bardzo glebokie przeslania...
podobaja

mi sie obydwa wiersze, ale drugi moim zdaniem odrobine

lepszy...
Zastanawia mnie pewnien fakt. Bohaterka twoich wierszy jest

'ona'...
To nie jest oczywiscie zadne zastrzezenie, tylko

zastanowil mnie ten fakt...
Chcialabym poczytac jeszcze jakis Twoj

wiersz, ale o Tobie... o Twoich uczuciach.
Rozumiem, ze te wiersze sa

Twoimi uczuciami pod postacia 'jej'
ale mysle, ze latwiej byloby

rozgryzc sens Twoich, niewatpliwie ambitnych, wierszy gdybys pisala

'ja'...