Tak bardzo...
Tak bardzo

chciałabym połaczyć te wszystkie chwile...
Kiedy dzieliłam z Wami swoje

życie...
Kiedy miałam Was na wyciągniecie ręki...
Tak bardzo brak mi

tego...
Gdy siedząc w oknie na gwiazdy razem patrzyliśmy...
A czas

wydawał się biegnąc tak wolno
A cisza nie krępowała....
Wtedy jeszcze

nie wiedziałam...
Że nasze serca na zawsze złączą się w jedno
I że

każdego dnia będziemy myśleć o sobie
Tak intensywnie jak

nigdy...
Widziałam Was jeszcze tak niedawno...
Mogłam dotknąć

przytulic, ale to było mało...
Mogłam zamknąc w sercu, ale to nadal było

mało...
Mogłam okazać swą miłość, ale to jeszcze było mało..
Gdybym

nie wiadomo co robiła...
Wiedziałabym, że i tak zasługujecie na

wiecej...
Chciałabym dać Wam wszystko co mam...
ale to by nadal nie

odzwierciedlałoby tego co czuje...
Mogłabym podarować Wam moją

dusze..
Ale nadal nie byłoby to co czuje...
Tak bardzo chciałabym to

okazać...
Ale nie wiem jak...
Dla Was porusze niebo i

ziemie...
Byście byli tylko szczęśliwi...
Nie liczę się ja...
Nie

liczą się moje łzy i smutki...
Chce tylko Waszego uśmiechu na co

dzień...
Patrząc w księżyc co wieczór myśle tylko o Was...
Patrząc w

gwiazdy myśle o przyjaźni...
Patrząc w niebo myśle o życiu...
Jakie

jeszcze mnie spotka dzięki Wam

Marus, to jest sliczne.
lza poplynela,

jak to czytalam.
wspaniale oddalas te emocje, ktore zapewne wszyscy

teraz czujemy.
wydrukuje sobie ten wiersz i powiesze.
kocham i

dziekuje za wszystko=*

bardzo bardzo mi sie podoba.
tylko 14

linijkę od dolu moglabys podzielic na dwa wersy.

i jesce raz mowie,

piekny, Slonko:*

Na Twoje życzenie podzieliłam


src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>

hmm....
stylem podobne do

prozy...
Jakos nie potrafie skupic sie na tresci wiersza..
wiem, ze

jest troche teskny, opowiada o czyms glebokim, ale ta glebia

'ucieka' mi przez ten specyficzny styl pisania...
Nie umiem

wczytac sie w ten wiersz...
Do mnie niestety nie

przemowil...
pozdraiwma, i czekam na nastepne, nieco lepsze...

Proza poetycka - tak bym to nazwała. Nie

jest złe, ale czytywałam o wiele lepsze. Trudno skupić się na przesłaniu -

ma wrażnie przesytu słów. Pisz dalej - może będzie lepiej.

Piękny, takie wyznanie, naprawdę aż mnie

coś tam w gardle ścisnęło.
Przemówił do mnie...
Pisz dalej.