Spowita mgłą gęstą,
Ubrana w noc

ciemną,
wędruje po świecie,
obnażając swe piękno.
Nagle widzi

człowieka -
- kolejną ofiarę
Pogrążoną w rozterce
i tracącą

wiarę.
Ząb, jeden po drugim
w serce się wpija.
A ona z ust

bladych
myśli upija.
Umysł, skowycząc,
polany krwią

ciepłą,
wreszcie rozumie
sensu życia sedno.
W ostatniej

chwili
powstała myśl nowa
"Ona przyszła po mnie,
nie byłam

gotowa..."

Hmm..pierwszy raz czytam taki wiersz...

ale jest ładny... podoba mi sie i ni mam zastrzeżeń
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/wink.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='wink.gif'

/>))

swietny wiersz.
Swietnie obrazuje

przedstawiona w nim sytuacje...

Naprawde rewelacyjnie sie czyta i ma

swietne przeslanie...
oby tak dalej...

Wiersz - historia
Wiersz -

rzeka
Wiersz - uczucie
Wiersz - ja...

Wielkie. Mocne.

Rewelacyjne.
Czuję się jak mróweczka stojąca obok słonia...=="

no.. niezle
[nie, nie ze wzgledu na

tytul ;p]

pisalam kiedys pare podobnych.. mroczne, krwiste

itd.
ale napewno nie tak dobre=)

Rym, przeslanie, zarys,

tworczosc.
Niesamowite.
ndso.
wiecej, dalej, piekniej=)

Jak

czytalam na twoim blogu, myslalam ze to jakiegos zawodowego pisarza. A tu

sie okazuje ze Cornej nam pisze takie niesamowite dziela.
Katie jest

dumna. I zyczy powodzenia=)

Bardzo Wam wszystkim dziękuję, ale ja

naprawdę nie widzę nic ciekawego w tym wierszu... Może dlatego, że pisałam

go w czasie mojego ostatniego doła i jakoś nie miałam ochoty na

wychwytywanie w nim jakichś dobrych cech. Ale bardzo się cieszę, że zdobył

on uznanie. (: