Kolejne

"wypociny"...
Czytajcie i komentujcie.






„OCZY DZIECKA”

Wciąż pamiętam


oczy dziecka
którymi patrzyłaś we mnie…
Gdy ja spojrzałam w

Ciebie
oczyma dziecka
Ty znikłaś…
W zamian mam ścianę

lodu…

[wierzę we wszystko co z Ciebie
Ty w nic mojego nie

wierzysz już]

Wciąż pamiętam świat widziany
oczyma dziecka
nasz

świat

Nic już nie widzę
oślepły (?) od łez od śniegu
oczy

dziecka…

Jakos do konca nie jestem przekonana do

Twoich wierszy... Nie podobało mi sie to ze cały czas powtarzało sie oczy

dziecka... nie wiem jakos tak.. moze tak po prostu piszesz... ale nie jestem

przekonana.. Pisz dalej ;*

Hm, ale zauważ Marciu, że 'oczy

dziecka' to temat przewodni, a powtarzanie się tego sformułowania jest

prawdopodobnie celowe. :-) (...) Mimo, że wiersz jakoś dobitnie do mnie nie

przemówił, to jednak cały czas zastanawiam się nad stylem tego utworu..

Podejrzewam, że chodzi o grę.. Grę słowną.. Nie potrafię jej do końca

'rozkminić', ale to kwestia czasu, jestem pewien. ;-))

Interrr(..)ersujące.

Wiersz sredni...
nie jest zle...

=)
potrafisz obrac w slowa Twoje uczucia, ale te uczucia sa, w mojej

opini, pozbawione swojego zycia...
hmm...
nie wiem jak to nazwac

inaczej...

w kazdym razie napewno jestes na dobrej drodze i wierze ze

powalisz nas jeszcze na kolana... (wiem, bo juz nie jednym wierszem to

udowodnilas)
=*
pozdrawiam

wiersz ładny, a jakże
temat dośc

ciekawy, ale nie zrobił na mnie specjalnego wrażenia.
wiem, że w poezji,

chociaż wiersz jest dobry, nie zawsze czuje się 'ten dreszcz', ale

mimo wszystko...

brakuje mi metafor.
wedłóg mnie powinno byc ich

zdecydowanie więcej (chociarz z drugiej strony, to chyba sprawa

gustu)

mam nadzieję, że na tym nie zakończysz swojej

'działalnosci'.
pozdrawiam^^

A ja mam wrazenie, ze to najlepszy wiersz

jaki dzis z Twoich czytalam...


Raven => tu nie brakuje

metafor... caly ten wiersz jest merafora... Szczegolnie te oczy

dziecka...

Chyba ^^"

Myszo... czuję Twój ból... i chociaż

wiersz jest bardzo zdystansowany, niemal bez uczuć, to jednak przezierają

przez niego Twoje łzy, Twoje cierpienie...

A jeśli chodzi o ukłąd

wiersza, to trochę mnie gryzą te "oczy dizecka". Wiem, że to

celowe, ale w drugiej i trzeciej strofce jakoś mi nie pasują... Ale i tak

się mi podoba, zwłaszcza to, co jest w kwadratowym nawiasie.

Trzymaj

się ciepło... mam nadzieję, że kiedyś przyjdzie taki dzień, gdy Twoje

wiersze znów zawieją optymizmem =*