Zagubieni i uwięzieni
w

stworzonej przez siebie
krainie komórkowców
nie mamy czasu na przyjaźń


że o miłości nie wspomnę


Nie mamy czasu nawet
dla

siebie
dla innych tym bardziej
rozbijamy kolejno kryształowe

kule
miość przyjaźń rodzina zdrowie
...gumowa piłka pracy uparcie

wraca do rąk

Zatraciliśmy dziecięctwo
radość życia naiwność wiarę

szczerość

A Jezus przecież tak kochał dzieci...


To pewnie

też takie przeciętne, ale równie ważneXD. Komentujcie.

Ef, Cailith, mi się podoba... Może nie

jest doskonałe, ale ma to coś czego w wierszach szukam. Użyłaś kilku

zwrotów, które szalenie mi się spodobały ("gumowa piłka pracy wraca do

rąk")

:*

Jakos nie pasuje mi Twoj styl pisania.

Cos mnie razi. I nie pytaj co. Bo nie wiem... wiersz... dosc fajne metafory

ale nic pozatym

hmm...

wiersz zapada w

pamiec...
ale zgodze sie z Morni... proza w obrazkowej

ksiazeczce...

ogolnie nie jest banalny, a to bardzo

cenie...

mimo wszystko stac Cie na duzo wiecej...

pozdrawiam

=*

Nie powiem, ze stac Cie na cos wiecej,

poniewaz nie czytalem zadnego twojego opwiadania pisanego prozą ") Tego

z wierszami nie mozna porównywać.. To jest proza, pełna metafor, ale wciąż

proza...