Cóż.... to mój pierwszy

wiersz, nie wiem czy wam się spodoba.


Gdy na łożu śmierci leżałam

półprzytomna
Wpatrzona w ścianę nade mną,
Próbowałam wspominać dawne

lata
Lecz one nie przychodziły.
Dlaczego? Czemu nic nie

pamiętam?
Czyżby moje myśli zostały zmazane przez śmierć?
Nie chcę

takiej śmierci, chcę o wszystkim pamiętać,
By potem w niebie patrzyć na

ludzi
I przypominać sobie chwile z nimi
Lecz nie mogę, nic nie

pamiętam.
Próbuję sobie przypomnieć wczorajszy dzień.
Co ja wczoraj

robiłam? Nie pamiętam.
Myśli nie chcą powrócić,
Odpłynęły w

zapomnienie.
Zamykam oczy,
Próbuję wyobrazić sobie śmierć.
Czy ona

istnieje??
Może ludzie ją wymyślili,
A tak naprawdę po prostu

zasypiamy.
Lecz chyba ona istnieje
Zwierzęta ostrzegają mnie przed

nią.
Czuję, że jest gdzieś blisko,
Nie mam nawet czasu pożegnać się ze

wszystkimi.
Nie chcę otwierać oczu, nie chcę jej zobaczyć
Czuję jej

wzrok na sobie, tak zaraz pójdę z nią
Pójdę prosto do wrót piekła,
Bo

tacy ludzie jak ja zawsze tam idą.
Nagle pojawił się jakiś ból.
Nie

leżę już w moim pokoju, gdzie ja jestem?
Otwieram oczy, widzę

światło.
Czy to jest druga strona naszego życia?
Chyba tak, pójdę w

stronę światła.
Chociaż może nie, tam może być coś

niebezpiecznego.
Ale jeżeli nie pójdę będę wisieć w przestworzy.
Pójdę

tam, tam jest moje miejsce,
Mój następny świat.

Specjalne

dedykacje dla Penelopki, która zmobilizowała mnie, by napisać ten

wiersz.

hmm...

mam wrazenie, jakbym czytala

opowiadanie...
A to nie jest pozytywne...

opowiadasz wszystko

bardzo doslownie
za bardzo...

oczywiscie masz swietnie

fragmenty...

'Czyżby moje myśli zostały zmazane przez

śmierć?'
ten kawalek ciekawie wkomponowany...
pomiedzy zyciem a

smiercia...

ale temat banalny...
juz sie przejadł...

cztery

minusy na jednego plusa

Tak jak mówila Mell - zbyt dosłowne i

przypomina opowiadanie. Ja dorzucę jeszcze jedno - zbyt często powtarzasz

słowo "pamiętam". Nie wiem czy to jest zamierzone czy nie, ale

według mnie trochę nie pasuje.

To nie jest wiersz, według mnie. Może

bardziej proza poetycka. Ale chyba to też nie... Nie wiem sama.

Jakiś

taki mi się pusty wydaje... bo nie piszesz chyba o prawdziwych uczuciach.

Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że chyba nie leżałaś na łożu śmierci^^

wyobraźnia to nie przeżycia, dlatego tu nie ma chyba duszy...

Proza poetycka (Muszka, zawsze musisz

powiedzieć to co ja chcę ;P ). Ładna, ale jak dla mnie troszkę długawa....

Niby ciekawe, ale jakieś takieś nie dokończone... Nie, nie chodzi mi o

zakończenie. Chodzi mi o zamysł i sposób przekazywania treści. Taki pół na

pół...

Śmierć, śmierć widzę!
Czy naprawdę

nie ma innych tematów niż ona? Zwłaszcza gdy, jak powiedziała Muszka- nie

leżałaś na łożu śmierci.
Mam nadzieję, że jak będę umierać to nikt mnie

nie będzie zamęczał takimi frazesami =/

eh.
wydaje mi się, że zbyt

jednostronnie podchodzisz do tematu śmierci. śmierć jest zjawiskiem

wielopostaciowym i względnym. umieramy jako część gatunku, część kultury,

materii itd. można umierać długo i stopniowo, gdy traci się kontakt z

ludźmi, umierać zarówno w świecie zewnętrzynym jak i wewnętrznym, w świecie

między. śmierć nie zawsze musi oznaczać tę postać bytu, która polega

na ~ mówiąc na 'chłopski rozum' ~ wyzionięciu ducha. poza tym śmierć

i umieranie są zjawiskami, które od zawsze nurtowały ludzkość, dlatego

wydaje mi się, że nie da się ich wyeliminować z poezji czy sztuki w ogóle.

Ale dominować też nie może.
Bo to jest

takie liryczne ,że aż banalne.
A jak już musi być ukazane, to poproszę

nowatorsko, z polotem i smaczkiem. Tymczasem wszyscy serwują to

samo.

"Jak się nie nudzić na scenie tak małej
tak

niemistrzowsko zrobionej"

A z tym 'chłopskim rozumem' to

wypraszam sobie. Zresztą kim ty jesteś i kim ja jestem, że mi coś

tłumaczysz?

Według mnie ten wiersz jest za bardzo

poważny powinnaś dodać coś do niego albo napisać dalszą część i przerobić to

w opowiadanie. Można by dodać jakiś opis o tym jak jest po drugiej stronie i

tak dalej tak dalej.....................
Ale ogółem jesteś prawdziwą

poetką. Ja sama nie napisałabym takiego wiersza.

za długi wiersz, za długie wersy, forma jakas nieodpowiednia..

ale ogolnie - nie jest najgorzej.

Nie dotknęło mnie wcale =P
Ja mam po prostu specyficzne poczucie humoru =)
No i (przyznam się, chociaż wszyscy to wiedzą) jestem narcyzem
Nie nerwować się, święta idą. Wszystkiego najlepszego, Kira!

aha, no to spoko. bo nie lubię się kłócić

;)
i tez życzę wesołych świąt. i szczęśliwego nowego roku of cours=)

Trochę się mnie zdołowałaś tym

wierszem, ale to nic... Nawet lubię się czasem dołować.
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/wink.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='wink.gif'

/> Wiersz ogólnie dobry, tylko trochę długi i zbyt dosłowny.

zgadzam sie z toba ze ten wiersz jest za dlugi dlatego proponuje zeby przrobic go w opowiadanie