Tylko raz dotknęłam nieba
Dano mi

go spróbować
I sprowadzili znów
Na ziemię

Wskoczyłam do

kryształowego źródła
By tam usnąć
Obudzę się gdy
Wzejdzie dla mnie

słońce
Księżyc pocałuje mnie
Srebrzystym światłem

Powoli

opadam w głąb

Zapytasz o mnie
Dotkniesz mnie

spojrzeniem
Będziesz chciał podarować mi cały świat
Pozwolisz

pocałować niebo...

Zatrzymasz chwilę
Nieme słowa
Krzyczą już

niepotrzebnie

Pozwolisz utonąć?

Tańczę ze Śmiercią na biały

obłoku
Z Tobą jedynym się pożegnam

nie podoba mi sie...

nie umiem sie

na tym wierszu skupic...
roztrzepany...
jedno co mi w glowie pozostalo

to calowanie i dotykanie...
temat oklepany, a caly wiersz

przewidywalny...

nie, to nie moj typ...

Hmm...zgodze sie z Mell nie umiem sie

skupic przy czytaniu tego wiersza. Mysli uciekaja mi w ogole w inna strone.

Ładne metafory. Ale to wszystko

jesteś monotematyczna. To tak jakbys

pisala te wiersze hurtem, zmieniajac tylko slowa...

nie podoba mi

się. zarowno tresc jak i forma.

Teoretycznie poprawny, lecz jednak

nie... nie dla mnie.


I zgadzam sie z morn. Wklejjaj tylko

najlepsze kawalki, nie wszystko na raz...

Ładnie. I to wszystko. Ładnie. A powinno

być... powinno być to coś. Nie tylko słowa. Nie przemówił do mnie,

niestety. A żałuję tego
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>