ekhem..
slowo wstepu...
Ostatnimi

czasy zarzucano mi pisanie schematycznie i zbyt

poukladane...
postanowilam napisac cos, co temu

zaprzecza...
______________________________

dzieckiem na

zawsze,
chociażby bożym
w umyśle
i w sercu
będę niemowlęciem


doświadczenia...

schody do dna dorosłości
w kierunku lat
A

na nich lalki,
Podobne do ludzi,
Bawią się w dojrzałość...

I

znowu uderzę głową w mur
z dziecinnych klocków
białej bezradności...

Genijalne:) naprawdę mi się

spodobało.

tak, to prawda...
dawno niczego nie

dawałam...
(nio oprocz tego ostatniego)

i powiem Wam, ze strasznie

sie przejelam tymi komentarzami o mojej zbytniej schematycznosci i

poukladaniu...
naprawde....
po nocach snily mi sie anafory


src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/wink.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='wink.gif'

/>
Morn, to przez Ciebie... !! ^^
wredna

małpo...

nie wiem czemu się czepiacie muru... =)
przeciez on ma

powiazanie z tymi klockami i jeszcze z przyslowiem...
rozumiem, ze

banalny i oklepany, ale czy cale dzieciece zycie takie nie jest?

A

ludzie mysla, ze sa niewiadomo jak dorosli, kiedy jeszcze maja, tak zwane,

mleko pod nosem... ^__^
a ja wrecz przeciwnie...
wlasnie ostatnio nad

tym sie zastanawialam...

Dzieki Myszeńko
i dzieki Morna...

(zadnych aluzji do Ciebie, jako jednostki, nie bylo
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/> )

pozdrawiam
buziaczki =*

Hmm... nawet fajny wiersz dobre metafory.

Oryginalny, interesujacy. Skłaniający do myślenia. Świetnie


src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/wink.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='wink.gif'

/>

To to co masz na blogu, prafda?

ja

powiem od razu. ten ostatni (poukladany) bardziej do mnie trafil.
Choć i

ten ma ciekawą treść. . .



i... starsznie mi się podoba

niemowlęcie doświadczenia...

Tak, to prawda...
mam na blogu fragment

tego wiersza, bo to jest 'problem' ktory mnie ostatnio

nurtuje...
sztuczna doroslosc
doroslosc na sile...
nawet male

dzieci coraz mniej maja w sobie tej pieknej dziecinnosci...

a ja chce

byc dziecinna jak najdluzej...
jeszcze teraz moge bawic sie w sniegu,

spac z misiem, bac sie ciemnosci, tanczyc w deszczu...
i chce jak

najdluzej byc taka...

ech...
czy ktos mnie rozumie?

Ojej.
Ja cię rozumiem, Mell=/ W te

wakacje tak miałam. Za wszelko cene cofałam sie przed sądnymi decyzjami,

cało to paradoksalno dorosłościo. Chciałam byc wolna od obowiozkow, cieszyc

sie drobnostkami, kazdym usmiechem i promykiem slonca.
Przestalam o tym

myslec, zaczelam dzialac=)

bać się ciemności będę zawsze. Spać z

misiem... nie wiem czy zawsze... może z innym Misiem, ale obecnie musze sie

do czegos przytulic, zeby zasnac.
Kiedys chcialam byc dorosla... teraz,

gdy jesteb coraz bliżej tej dorosłości, najchętniej odwróciłabym się do niej

plecami i pobiegła w przeciwna strone...

ojaa...

1 mi sie tak srednio podoba,

ale 2 i 3 zwrotka.. piekne sa.. jejkus.. jeden z najlepszych wierszy, jakie

czytałam, naprawde.. popłakałam sie prawie.. wiersz bardzo mi bliski.. taki

prawdziwy.. swietne metafory..

naprawdę dobry wiersz. ale też się w niego

nie wczułam. ostatnio mało jest poezji, w którą udaje mi się wczuć tutaj..

ale ja wiem, że Ty potrafisz napisać tak, żeby zagrać wszystkim na emocjach.

zrób to.

i nie bój się tego, że jesteś szablonowa. poprostu pisz jak

czujesz, tak czy siak, kiedyś wyciśniesz z tego więcej pochwał. niż z

pisania jak Ci ktoś podyktował.

hm.

nie powiem, że to dobry lub zły

wiersz. bo tego nie wiem, nie jestem specjalistą w kwestii poezji, mogę po

prostu powiedzieć czy mi się podoba, mogę opowiedzieć o swoich odczuciach i

wrażeniach.

więc znowu mi tu czegoś brakuje. i widzę czego.

prostoty. wiersz wydaje mi się taki jakiś.. patetyczny,

napuszony.. a ja bym chciała umiaru, ale jednocześnie wyrazistości..

chciałabym aby wiersz był naturalny, ale nie pretensjonalny.. nie lubię

takich wydumanych.. wiem, że to trudne, ale coz.. pisanie jest trudne.

Wiersz ładny, Mell Powiedziałabym nawet: bardzo. Ale nie do końca go czuję...