zwykło się miłością nazywać
każdą

amplitudę uczuć
wznoszącą się ponad obojętność,
lekkim powiewem

wiatru
zwykło się gasić uczucia,
których burza śnieżna by nie

powstrzymała

a wszystko to przez niejasność celu
a wszystko to

przez zachłanność
na miłosc własną
i przez ciasną w odbiciach

lutrzanych
możliwość własnego "ja"
i biernośc w

gonitwie
i pustosłowie
i przez deszcze, jesiennie monotonny

rytm
przywołując nostalgię za tym
czym każda miłość mogłaby być gdyby

chciała
gdyby umiała słuchać i marzyć

Piekne metafory. Oj piękne.
Wiersz tez

trafiający do środka.
Chociaz temat oklepany, ale zawsze

żywy.

Oj.. świetnie
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>

piątka z plusem =)

dawno nie

czytałam tak przemawiającego wiersza, w tak świetny i oryginalny sposób

przedstawiającego uczucia. no i te piękne metafory.
naprawdę jest

świetnie, wchodząc na ten temat- nie spodziewałam się takiej perełki. mam

nadzieję, że napiszesz więcej takich świetnych wierszy, nad którymi będzie

można się zachwycać.
tylko ten mógłby być bardziej rytmiczny, ale i tak

jest conajmniej b. dobrze.

mistrzowskie wersy to wg.

mnie:
,,zwykło się gasić uczucia,
których burza śnieżna by nie

powstrzymała''

Chelsey... śliczne to jest, no. Piękne.

"każdą amplitudę uczuć"..... Aż brak mi słów. Powiem tylko, że

jestem pod wrażeniem... Brawo.

Jak dla mnie jest idealny. I temat,

który obecnie jest mi bardzo bliski... też piątka z plusem, może nawet z

dwoma... gratuluję.

Rany. Dzięki.

to my dziękujemy za taki świetny wiersz...

=)

Proszę nie przesadzać bo się zaczerwienię


src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/tongue.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='tongue.gif'

/>

Jej, no ja kiedyś mówiłam, że wychodzi mi

tylko krytyka, a tutaj żadnej znaleźć nie mogę, więc powiem tylko-bardzo mi

się podoba.
Talenciara ;P