Hmmm... Próbuję przekazać swój nastrój,

trudno mi go wlać w słowa, a jeszcze trudniej przemilczeć. Mam nadzieję, że

trochu jest to podobne do wiersza... Zparafrazowałam troszkę Słowackiego -

jemu nie dorównam, ale tytuł straszznie mi podpasował a i klimat w wierszu

podobny... Chyba.
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>


Smutno mi, Ziemio, nad szarym światem
me

ręce w modlitwie niewiernej złożone
usta wyblakłe, wyssane z

koloru.
Smutno mi, Ziemio, a ty nie dajesz
ni krzty wytchnienia,

wyrwałaś mi
barwy i rozdymione niebo.
Ulice szare szare niemiłe

niemiłe
ganiają się po krętych schodach miasta
Czy mam krzyczeć,

wyrywać się, szaleć?
Czy mam błagać o pomoc wołając?
Wolę siedzieć

samotnie nad
połamanym zamiarem.
Smutno mi, Ziemio, i to w sobie

zakopię
udławię, zduszę, nie dam podejrzeć.
Będę sama, bezdusznie i

wyzywająco
z rozdartą maską kamienną
i pękniętym spokojem.

Tak ... dobrze... bardzo..
Oddaje moj

nastroj.
Masz talent wiesz?
Ładnie naprawde....

Początek świetny, koniec też. W środku

lekkie zgrzyty, ale przypuszczam, że to tylko moja upierdliwa natura się

odzywa =P
Wiersz jest bardzo nastrojowy. Bardzo. Klimat mi nawet

odpowiada, choć nie byłam początkowo co do tego

przekonana.

Ładne, bardzo ładne.
Klimat dobry.

Gratuluję

Wiesz, zauważyłam, że do Ciebie przychodzę

czytać te wiersze nie nastawiona na krytykę jakąś, lecz po prostu, dla

czystej przyjemności. Takiej samej, jak gdy otwieram Szymborską czy

Herberta. Stanęłaś na wysokości zadania -- nie zawiodłaś mnie. Smaczek.

Błyszcząca perełka. Cudo.

piszesz ostatnio bardzo ciężko...
i

bardzo sentymentalnie...

naprawde ślicznie Ci to wychodzi,
ale ja

tesknie za Twoimi pieknymi wierszami w nieco innym charakterze...

i

czekam... =*