Miękka wypukłość Twojego policzka
stapia

się w jedność z wnętrzem mojej dłoni
Twe czoło w dołeczku mego

obojczyka
synogarlicą jest na nieboskłonie

Dotykasz lekko mojego

kolczyka
Twój oddech próbuje mą duszę dogonić
do Twego serca nie mam

już kluczyka
odejdę więc cicho do Nich...

Ładnie.
Zawsze podziwialam Twoje

metafory
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>
Ładnie nawet bardzo.
Trafilo do mnie
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>

Cailith.... piękne... Przemawia do mnie, i

to jak! Takie... obrazowe, dotykowe, działa na zmysły.... Po prostu

perełeczka, według mnie. :*

Nie mam pojęcia jak to robisz, ale ja,

nieczuła na wdzięki poezji wzruszyłam się czytając to cudo.

Poważnie.
Jesteś mistrzynią. :*

tak...

niesamowity

spokój
ciemność
z jasnym punktem...

cudne

zakonczenie

Kapitalne. Wreszcie ktoś kto nie wstydzi się

rymować, a co jeszcze istotniejsze rymować POTRAFI.

Kurcze, ale ci zazdroszczę... Też bym tak

chciał pisać... Idę się zastrzelić (metaforycznie oczywizda


src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/biggrin.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='biggrin.gif'

/>)

Kochanie... pięknie...
i treściowo i

oczywiście jako wiersz...
naprawdę zadrżałam, jak czytaam to po raz

pierwszych

mistrzostwo świata

=***