Nowy fragment mojej radosnej twórczości.

No cóż....


Połamane skrzydła
gwiezdnych piór okruchy
i

westchnienie ciche, zakopane
w mroku marzeń.
Ikar! Ikar!


Odważył się marzyć!
I wzleciał wysoko do chmur!
Upadek nie

bolał, może trochę gwałtowny
może nieprzejednany i niepewny
jak upadła

gwiazda na stosie chmur.
Morze otwarło głębiny jak bramę
i piekła

wrota stanęły na oścież
szczerząc swoje zębiska.
Nie było groźnie -

kilka mar i zjaw.
Nie było groźnie.
Tylko w locie, w szalonym

pędzie
posypały się perłami marzenia
rozsypały na ulice, na

domy
pogubiły w leśnej zawierusze.
Ludzie potykają się o nie
nie

zauważając, omijają ostrożnie
jak brudnego starca
o załzawionych

oczach.
Ikar! Ikar!
Już nie ma marzeń.
Pogubił marzenia,

głupiec.

A ja kocham takie opowieści... piękne,

takie śliczne i smutne

takie prawdziwe, jak dla mnie

chociaż

wiesz, patrząc na tytuł nie spodziewałam się rewelacji -- ale widzisz, teraz

już wiem, że wystarczy patrzyć na autora -- jak widzę 'Sih'

spodziewam się geniuszu =)

buźka =*

Gratulacji Sih
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>
Stworzyłaś coś niesamowitego.
Morn powiedziała, że ją

przynudziło jak czytanki ze szkolnego podręcznika, a dla mnie nadaje się to

do podręcznika, żeby pokazać jakie wiersze powinno sie w nich

zamieszczać.
Cudo.
I tyle
=*

Naprawdę rewelacyjny. Muszę przyznać, że

czekałem spory kawał czasu, aby przeczytac coś dobrego. To jest naprawdę

super.
Chociaż tak jak ktoś wcześniej wspomniał, te wykrzykniki wydają mi

się zbędne.
Pozdrawiam.

Pomysł genialny.
Realizacja

świetna.
Czegóż więcej chcieć?
Może uśmiechu. Ale to tak...

prywatnie=)

No pięknie. Podoba mi się pomysł z rozsypanymi

marzeniami. Może znajdę jedno, któro się urzeczywistni...?
=*