Och Ty mój Spartakusie wierny, Ty jeden nie patrzysz w tej nędzy do mojej patelni,
Całej rodzinie naszej nie ufam, Tyś ma jedyna bratnia dusza,
Zbyt wiele pięknych chwil z Tobą przeżyłem, aby teraz skusić się w tej nędzy Ciebie uwędzić,
Wiele chwil oddanych, mój drogi przyjacielu, w czas lepszych niż te wschodzącego dyktatora,
My się schronimy, ukryjemy, nie będziemy w zasięgu dyktatora, Tylko ja i Ty,
Bo ma rodzina nie jest tak wierna, jak Ty, jesteś jeden jedyny, ten dobry.

Dobra panie bobrze, czytałam 3 razy i (uwaga, uwaga) nadal nie wiem o co w tym wierszu chodzi.
Zamotałeś strasznie.

Nom.. nie za bardzo rozumiem...
I dory, że się czepiam drobiazgów,ale mam fizia na punkcie historii... co ma Spartakus do Sparty?? Z tego co wiem Spartakus pochodził z Tracji...

nie nie, to nie ma mieć związku. takie jest założenie. jest to monolog do kogoś/czegoś.

Oj, ja tyż nie wiem o co chodzi, ale ja zmęczony człek jestem i chodzę jak pijana. Tylko po tej "patelni" zajechało mi przepisem kuchennym. Bo jem akurat obiad (nie śmiać się, wiem która jest godzina).

Nawet jak mi powiedziałeś o co chodzi, to to nadal się kupy nie trzyma. A w kupie siła podobno.

nie no...
ładnie...

jestem w

okresie swojego życia, że wszystko mi sie podoba...

nawet

niemiłosierne powtarzania 'Ty'
i wszystko co wiąże się z

'ja'