O rany, jak dawno mnie tu nie było. Mam nadzieję, że wróciłam na dłużej. Tak coś mnie tknęło. Po prostu


Śpiąca na miękkim posłaniu z obłoków,
Tańcząca wśród dzikich, gniewnych płomieni,
W gwiazdy wpatrzona, wsłuchana w głos kroków
Niczyich, zgubiona w morzu zieleni

Słyszeć nie chciałam tego, co prawdziwe
Świat przez zasłonę tęczy oglądałam
Nie realne ważne, lecz urodziwe
Piękna życia nawet w śmierci szukałam

Ty, mój księżycu, zasłonę minąłeś
A idąc światła jej nie naruszyłeś
Tylko ty nie masz barw wstęgi na twarzy

Przy tobie o prawdzie ma dusza marzy
Ty jeden jej płomień możesz ostudzić
Mógłbyś, lecz ja wciąż boję się obudzić

Hmm... szczerze mówiąc Twój wiersz nieszczególnie przypadł mi do gustu.
Owszem, mialaś ciekawy pomysł, ale wykonanie... lekko mówiąc - nie powaliło mnie na kolana. Niektóre rymy, jak np :

Tylko ty nie masz barw wstęgi na twarzy

Przy tobie o prawdzie ma dusza marzy

...wybacz, ale wręcz "zgrzytały"
Może lepiej będzie, jeśli następnym razem z nich zrezygnujesz?
Albo przynajmniej bardziej dopracujesz?

zle rozlozone akcenty, nie trzymas zpoczatkowo nadanego rytmu. nie jest to wiersz wolny (znaki interpunkcyjne itd), ale nie jest tez taki z konkretnym rytmem. dziwnie. uklad wersow tez nieregularny, co wksazywaloby jednak na wiersz wolny. rymy czasami sztuczne, blad ortograficzny: "Nie realne" pisze sie: "nierealne". i od tego momentu zaczyna sie wiersz, ktory nie podoba mi sie w ogole. przed tym bledem wiersz nie zachwycal, ale nawet milo sie czytalo, po tym bledzie wszystko sie psuc zaczelo. niestety

Pomimo tego, że wiersz od strony technicznej bez zarzutu, dopasowane rymy, układ strof, to treść taka prosta. Dlatego też nie przypadł mi do gustu. Takie wiersze zapomina się szybko, są bardzo ulotne. Raz się przeczyta i zaraz sie zapomina. Niczego sie z nich nie wynosi. Choć czasem właśnie prostota powoduje, że wiersz jest piękny. Jednak tu to nie wyszło. Życzę dalszej weny.

Zdecydowanie najlepsza pierwsza zwrotka - jak trochę jeszcze popracujesz nad pozostałymi - to może i wyjdzie "cacuszko", jak na razie to od 2 zwrotki trochę na siłę jakbyś chciała pociagnąć ten dobry początek dalej. Ale widzę, że są możliwości . Pamiętaj, często po pierwszych udanych wersach pojawia się pustka - i ten ból tworzenia bezowocnego - może wtedy lepiej jest trochę odpuścić - by wrócić później z "wolnum" umysłem!

To sonet miał być, ta? No to ja Ci powiem, że trzeba naprawdę umieć pisać wiersze, ale to tak naprawdę naprawdę, żeby móc napisać sonet taki w miarę do przyjęcia. Brawo za sylaby, przynajmniej umiesz liczyć (: Oczywiście popsułaś akcenty, przez co wszystko się tak pięknie wali i nie ma żadnej płynności. A nawet pierwsza stofa całkiem-całkiem, tylko zalatuje mickiewiczowskim Krymem (bełt). Reszta już, przepraszam za wyrażenie, do niczego. Ale to nie znaczy, że nie umiesz pisać, sonety są trudne, bardzo trudne, może lepiej bawić się w coś, co się robi dobrze (albo lepiej, przynajmniej).

Ja przepraszam...

No a tak serio to dzięki za szczerą krytykę. Naprawdę. Bo mam dosyć ludzi, dla których wszystko jest "och, ach, wspaniałe, super, ojej!"

Ja juz pisałam, ale chciałam jeszcze powiedziec ze jak na cały wiersz to najbardziej podoba mi się powyższy fragment ^^

Jak pisałś u góry wolisz krytykę niż jak ktoś pisze że wiersz super i tak dalej. To bedę miła i powiem (choc tak nie uwazam ale to na twoje życzenie
Twój wiersz jeste denny, głupi i bezsensu.
Spełniłam twoje marzenie Siobhan?

ps. Powiem jak w sądzie.To co powiedziałam to była: (nie)prawda , (nie)prawda i tylo (nie)prawda

A pewnie, zaraz mi się lepiej zrobiło.

Nie to, że wolę krytykę, wolę szczerość Jak każdy chyba.
A następnym razem się bardziej postaram... Może kiedyś coś wyjdzie

"Niech rym mi będzie taktem, nie wędzidłem"
Tak napisał niejaki pan Słowacki, który wielkim poetą był.
Jego utwory są dla mnie bliskie doskonałości, także pod względem formy, a nawet taki mistrz jak on miał pewne problemy z harmonią wiersza rymowanego.

Bo dla ciebie rym neistety jest wędzidłem, żeby nie powiedzieć munsztukiem.

Ja zawsze ostro krytykuję wiersze rymowane, bo w większości autor skupia się na tym, aby pasowało do siebie a-b-a-b, czy jaki kolwiek inny układ, a cały przekaz, cała ulotność wiersza leci na łeb, na szyję. No niestety.

Na rymy myślę, że może sobie pozwolić pani Szymborska.

Pozdrawiam