Nic nie poradzę na to, że piszę, gdy jestem zła. Gdy coś jest nie tak. Gdy mam o coś żal. Wychodzą z tego rzeczy dziwne. Potwory w dosłownym i przenośnym tego słowa znaczeniu. Trudno mi będąc szczęśliwa, pisać o szczęściu. Piszę o bólu. Bólu istnienia.
Ale to pomaga. Słowa leczą zranione serce.
Z góry też uprzedzam, że nie zawsze utożsamiam się z podmiotem lirycznym ani nie myślę w sposób, jaki wkładam mu do głowy, choć to o czym piszę, na pewno musiało mnie w jakiś sposób głęboko dotknąć.


Ja uronię dziś trzy łzy.
Bo miś jest bardzo nieszczęśliwy dziś.

Uderzę raz, dwa, może trzy.
Z nienawiścią - bólem - strachem.

Daj siłę, by móc trwać.
Daj wolę, by chcieć.

Kap, kap.
Chlap.

Zonk.

Łzy nie moje.
Kogoś.
Może Boga, jak jest.
Nie?
Ok,
To deszcz.
Krew?

... by śnić.
... by wyschnąć

Z wody łez rzek nienawiści nieprzebranych.
Tym razem moje były trzy.
Tylko trzy.

Edit:
Czy na tym forum przypadkiem nie jest coś nie tak?!? Dlaczego nic nikt w tej kwestii nie robi?

Wiersz - jak dla mnie - trochę za bardzo udziwniony - choć może inni odczytają to jako zaletę, kilka zwrotów infantylnych - choć może tak miało być w zamierzeniu, wiersz tak na raz do przeczytania, poczekamy na następny - oj przyłóż sie trochę bardziej, czekamy na lepsze!

i tu cie rozumiem w pełni, ale szczerze mówiąc wtedy powstają rzeczy najpiękniejsze, potworki ale piękne czyż nie?

wierszyk jest...trafia do mnie:) podoba mi sie z malutenkimi wyjąteczkami. sa taie wiersze które przechodzą przeze mnie bez emocji a ten ...jestem teraz w takim stanie w którym no powiedzmy utożsamiam się z wierszem...miły i tak jak wszystkich któryxh mi siem podoba proszę o więcej takich wkórzonych stanów które zaowocuja wierszem



i to mi tu ni chu chu nie pasuje :/



w tym momencie siem gubie
...mhm....piękne.........

Puenta wiersza powala. Mam wrażenie, że brakuje w tym wierszu jeszcze paru innych odgłosów.
"snif", "chlap", "bum", "zum"

pomyśl o tym

znalazlo się 'chlap'

;]