Ostatni pojedynek

Dzielny Harry Potter w bój wreszcie wyrusza,
W ręce dzierży różdżkę i nic go nie wzrusza.
Na mrocznym testralu szybuje na niebie,
Nie patrząc na zdrowie samego siebie.
Cel ma tylko jeden, jedno marzenie,
Zabić Voldemorta i sprawić mu cierpienie.
Tak jak postanowił do groty dolatuje,
Otwiera krwią swą wejście, znaki nią maluje.
Wchodzi powoli do środka, rozgląda się w ciemności,
Widzi mnóstwo krwi, co nie sprawia mu radości.

Chłopiec, który przeżył przemierza korytarze,
Wreszcie trafia na drzwi, którym rozsunąć się karze.
Używa mowy węży, to jest rozwiązanie,
Drzwi odskakują od siebie ukazując mu zebranie.

Naradza się Voldemort ze swymi Śmierciożercami,
Gdy tylko słyszy Pottera traktuje go klątwami.
Pod masą Cruciantusów Harry pada na ziemię,
Wie, że pokonać Riddle’a to bardzo ciężkie brzemię.
Podnosi się powoli, wyciąga różdżkę z kieszeni,
Kieruje ją na Tom'a w tej strasznie dużej przestrzeni.
Wymawia stanowczo zaklęcie i czeka na rozwój wydarzeń,
Voldemort zwyczajnie umiera, nie spełnieniając swych marzeń.

KONIEC

Leci leci Potter na miotle
Wiatr mu rozwiewa włosy i spodnie
Leci i minę ma zaciętą, że aż strach
Bo Voldemorta chce posłać w piach
Pozbierał i poniszczył już mu duszy kawałki
I się szykuje do ostatniej rozwałki
Ron, Hermiona i Dumbledor (co przecież wciąż żyje)
Oraz Syriusz co także żyje też chcą dobić żmiję
Zaklęć mają moc i determinacji
Zajebią gnoja przed końcem wakacji.

Piszemy sobie dalej?

eeeej. to jest dobre

my turn

Potter startuje z ziemi wprost w chmury
Robi młynki, omija mury
Leci i leci, i leci i le,
Jak długo wytrzyma, czasu ile?
Przeta to boli, kij wbija się w rzyć,
jeszcze godzina i potter nie będzie żyć!
W ten czas Voldi co skrywał się w cieniu
Wyjeżdża na patronusie, starym jeleniu.
Potter siuę zdziwił, lecz cel jego taki,
by zabić go szybko nim zrobią to ptaki.
Przystępuje do ataku, avadą zapodając,
pocisk walnął w Rogacza pięknie wybuchając.
Voldi chcąc nie chcąc musiał zeskoczyć z rumaka
Teraz lewitując puszcza tajemniczego znaka.
Wtem rozpacz w oczach pottera nastaje,
gdyż rumak jego najbliższy szybko powstaje.
Równowaga na miotle szybko się zachwiała
Potter zleciał w dół i gruchnął o ziemię*
Leżął tak i zdychał, patrząc prosto w słońce,
kiedy rzekł doń Voldi: "Jestem twoim ojcem".


*- czasu nie mam na wymyślanie rymu. pardon.

Nie jestem pewien, czy o to chodziło autorce

Miotło, ach ma miotło, czemuż w rzyć się wpijasz?
Zali z jakiej przyczyny powoli zabijasz?
Lord Voldemort niewart jest mojej udręki
On to za swe zbrodnie godzien takiej męki!
Me intymne zakątki zimny wiatr przewiewa,
A mą czaszkę pękniętą krew do cna zalewa!
Gdzieżeś, wrogu przebrzydłu, łosiu nieskrobany?
Wnet cię w tęgie żelazne zakuję kajdany,
A twą sforę złowrogą, śmierciożerczą zgraję
Wyślę pospiesznym rejsem na Hawaje!
(Chyba mi troszkę mózgu nie dostaje,
By na Hawajach więzić taką zgraję.)
Lecz co to? Zgiń, przepadnij, ty świnio niemyta!
Zostaw mnie wampirze, gdy pędzę z kopyta
Na miotle mej miłej. Odmawiam pacierze,
Lecz chyba powoli cholera mnie bierze.
Jak długo mam lecieć przez kraj ten uśpiony?
Jak odnaleźć Vol - Lordka, jakie zwiedzić strony?
Ale przebóg! Myśl straszna nagle mnie nachodzi.
Zali życie odebrać człekowi się godzi?
Czyliż zbrodnie i gwałty Voldzia niezliczone
Dają prawo, by zrzucić mu życia koronę?
Nie, nigdy! Nie, za nic! Przy życiu ostawię
Voldemorta i przez to imię swe osławię.
Potter Miłosierny! Jakże to wyborne!
Koniec wahań. I niechaj zginą myśli sporne!

Gdy tak myśląc mknął Potter poprzez nocne niebo
Lasu nie zauważył i przywalił w drzewo
Zginął dzielny Potter. Sypią się żołędzie.
Nie ma czego zbierać. Pogrzebu nie będzie.

Estiej, twój poemat jest boski!

jeśli mój boski, to Twój chyba kochanowski!

Edit: Tak? No to chyba umieszczę go oddzielnie i poczekam na opinie.