w krainie mroźnej
w tym grodzie ciemnym
gdzie pies wciąż zagryza pana
nie masz ni cnoty, ni ludzkiej dumy
tu spadła noc obiecana
noc obiecana z dawna za karę
bo bez czci ludzie tu żyja
a więc za kare z reki to Pana
wszyscy niewierni tu zgina

lud przerażony padł na kolana
i ręce wznosi ku niebu
modły błagalne wznosi do pana
prosząc o przebaczenie
Pan Najjaśniejszy siedzi na tronie
i patrzy na kraj ten z pogardą
pochyla nad nim głowe w koronie
i zsyła nań zarazę czarną

Do tego jest jeszcze muzyka, linia melodyczna nieco podobna do "Lśnij potęgo kościołów" K.Staszewskiego

Jakiś tam warsztat masz, ale kicz niemiłosierny. Niemiłosierny bardziej nawet od tego Pana Boga, który u Ciebie raczej Sauronem być się zdaje. Nie ma grozy. Nie ma strachu. Zbyt wytarte słowa, zbyt typowe ujęcie tematu, co nie zawsze musi być wadą, tyle że tu jest. Bo pisząc o Apokalipsie warto sobie przypomnieć co o tym pisali najwięksi. I troszkę się przestraszyć, wycofać, przemyśleć i napisać.