...

no i cóż rzec? Nieco rymu i byłoby cudownie.

dotknęło mnie takie nazwanie sprawy.
ale może to dobrze,
kontrowersja zazwyczaj pomaga
się przebić ^^

ładnie piszesz.
przekazujesz coś istotnego
w bardzo ciekawy sposób.

osobiście nie przepadam
za potocznymi-wulgaryzmami
w utworze literackim,
ale w tym przypadku
jestem w stanie to usprawiedliwić.

bez tych wyrazów,
nie byłoby kulminacji
i odbiór wiersza by się spłycił.

zaciekawiłaś mnie.

widziałem
pustą drogę gdzie
unosił się kurz dnia.
przy ulicach pod latarniami
stały kurwy czekające
na zarobek
ćpunów w klatkach leżących
na wznak
dworce z młodymi,
na nic skazanymi
ludzmi mających zawsze czas.
i pomyśleć tylko,
że po kawałku z nich
jest niemal w każdym z nas.




oto moja wersja. taka na szybko, bez poprawek.

ominąłeś najciekawsze
mokre psy bezpańskich ludzi!

swoją drogą,
fantastyczne stwierdzenie.

(a ja już nie wiem, Avado,
czy wolę Twoje parodie
czy poważne twory)
^^

Mocne. I dosadne. Ale to dobrze. Czasem nie można inaczej... ale mimo wszystko trochę ZA mocne. Ale tylko trochę. Ogólnie rzecz biorąc, to podoba mi się, chociaz ująłbym to nieco inaczej, ale każdy ma swój rozum...
Pozdrawiam!

Hmmm... Sama nie wiem. Bardzo dobry wiersz niby, ale czegoś mi brakuje... Jakiejś okruszyny, jakiegoś drobiazgu, nawet nie umiem tego sprecyzować (zapewne chodzi o braki żelaza w moim organizmie XD). Ale jest prawie perfekt. Prawie. Choć w tym wypadku prawie nie robi aż tak wielkiej różnicy.

Za duże stężenie tragiczności ogólnej. Mi się nie zdarza tyle aż widzieć w krótkich odstępach czasu. I chyba wolę wersję Avady. Nie tylko o rytm chodzi. Ci ludzie mający zawsze czas uderzają. To takie trafne. A przez to, że trafne, to dosadniejsze od kurew, ćpunów i innej menelni.