Niech będą kondolencje,
orkiestra i kwiaty
i przemowy bolesne -

niech strzelają armaty
strzelistymi frazy

i niech werble serc grają.

Niech ksiądz na ambonie
sławi cnoty moje,
choć było ich mało,

bo o grzechach i tak wszyscy wiedzą
i pamiętają...

I niech wszyscy płaczą!

Niech rwane wyrazy

modlitwy,
bólu,
uznania

popłyną - niech płaczą,
wart jestem godziny płakania.

A potem na stypę - tysiąc, dwa tysiące,
kto chce, nich je i pije
za moje pieniądze!

Żyję głośno i tak, żeby było widać.
Gram gorzej niż Mozart,
gorzej od Norwida
piszę,

ale tym ich przerosnę,
że będę miał wielki, huczny pogrzeb

gdzieś w Polsce
na wiosnę.

ale napisałes wiersz. oryginalny bardzo. na prawdę podoba mi się.
i rymy. czytasz i słyszysz, że się rymuje, ale nie potrafisz powiedzieć do jakiego słowa.

tak... bardzo dobry i nadzwyczajny chociaż smutny i troche przygnębiający.

dobre.
cholernie dobre.

nie wiem, czy gdzieś już o tym wspominałam, ale jesteś jednym z najwybitniejszych (jeśli nie najwybitniejszym) talentów na tym forum, a na pewno spośród tych jeszcze nie wydanych, których miałam okazję czytać .

nie kadźcie mu tak, bo faktycznie pęknie z dumy
a wiersz b. dobry.

Katon, powaliłeś mnie na kolana. Klęczę przed Tobą, człowiecze.
Jak dla mnie wiersz genialny. GENIALNY. Naprawdę. Dawno takiego dobrego nie czytałam. Łoł.

A mi jest tak strasznie strasznie miło, bo pochwała od Ciebie naprawdę bardzo wiele znaczy.

Jako i pochwała od Ciebie dla mnie dużo znaczy.

Deklaracja Katona... Warto było przeczytać choćby po to, by poznać jego wizję własnego pogrzebu. A i temat ciekawy i ładnie opisany. Interesujące.

A to po prostu wspaniałe. Przeczytałem już trzeci czy czwarty raz i za każdym razem podoba mi się ta iskra, ta siła, bijąca z fragmentu, który zacytowałem. Naprawdę interesujące. Nie napiszę piękne czy genialne, bo to wg mnie przynależy nieco innej poezji.

Zwabil mnie temat.

A potem sam wiersz za nic nie chcial 'odwabic'.

Jestes nieznosne wspanialy w tym co piszesz. I jakze skromny z tym Norwidem ^^
Genialne.

ojej :)

Co ojej Dorotko? Coś Ci się nie podoba w moim epokowym poemacie... ?

Bardzo mi się podoba. Naprawdę dobra robota. I do tego z... łatwością pisana. Tak się to odbiera. Pełnym uznania .

Wspaniałe
Więcej nie napiszę, bo wręcz brakuje mi słów, by to określić.

Cudnie. Brak mi słów.

Dziwnie kojarzy mi się z mową pogrzebową z "Cztery wesela i pogrzeb". Jest w podobnym tempie... gdybym tylko pamiętała, czyj to był wiersz.... Eh. Cudnie. Spełnienia marzeń.

A niech to! Ja to jednak leniwie myśląca jestem. Dzięki...