Pomarańczowy swetr masz,
a ja nie.
Jeszcze mnie mawet nie znasz,
nawet nie wiesz, że

będę.
Jestem.

Całych dekad mgły...

jestem.
I wyglądam
(poza swetrem)
tak samo jak ty.

O czym myślisz,
już się nie dowiem, za to
mogę dać ci trochę moich myśli,
tato.

Napewno są podobne.
Jak nos
i włosy.
I dobrze.

Bardzo, bardzo, bardzo dobre.
Szczerze mówiąc, wzruszyłam się.

A ja bym z tego zrobiła piosenkę...

Tekst bardzo dobry, ale przenośnie nieznośne Męczą, jeśli przy tym nie słyszy się muzyki. Ale bardzo miło przeczytać taki mądry, dobry wiersz.