siedzimy przy stole
patrząc sobie w dłonie
wachlarze kart-
sekwencje myśli-zdarzeń
i wciąż ci sami gracze
a ten najbliższy
wystawia mnie na próbę
podbija stawkę
i myśli że mnie umie
a ja mam dame pik
i już nie blefuję

Świetne.
Ogólnie, podoba mi się.Te wiersze o tych samych graczach, sekwencjach myśli, są trochę oklepane, ale całość robi dobre wrażenie.

A ja myślałem, że to będzie o Stnisławie Ryster

Bardzo mi się podoba, chociaż nie do końca rozumiem. Wszystko do siebie idealnie pasjuje i zlewa się w całośc. Tak trzymać!

:*
cud współczesnej wierszologii.

jak ktos grał w kierki to zrozumie

Ja rozumiem ja rozumiem!

A wiersz jest cudny... Po prostu cudny.

Fajnie piszesz. Się ukrywałaś latami, aż mi się śmiać chce... =)

phi
no co, niespodzianka ;P