Boże, jak tu biało
i przyjemnie.
Zostać by się chciało
ale moc słowa, co symbolem się stało
przypomina mi gdzie
jestem, więc nie.

Miły pan jęczy i bulgocze,
że zawoła,

a mi wstyd, że się go boję.

Alkoholik się zsikał na schodach
pod obrazkiem,
od którego można zwariować

choć ładny.

A ty siedzisz spuchnięty,
senny,
upadły.

Ale może wrócisz przed wiosną do domu,
bo przecież nie damy ci całkiem zatonąć.

Krążowniku
Niezatapialny.

o, krążownik - pamiętam go
nie zatonie:)

Nie zrozumiałem.
Może za jakiś czas.

J a tak samo jak barfso... nie rozumiem tego . Przeczytam jeszcze raz jutro ...

No patrzcie, a ja rozumiem. Może dlatego, że wiem, co to jest Kobierzyn. Mój wujek całe życie pracował w tym właśnie szpitalu. Miałam wiele okazji zeby przyjżeć się wszystkiemu od wewnatrz. I muszę przyznać, że atmosfera została całkiem dobrze oddana.

No. Bo na poezji to się nie znam.

Aaaaaa... Teraz już jaśniej... I od razu pierwsza strofa mi się spodobała przez to. Znaczy, reszta też.
Ale krążownika rozkminię może później.

Eeeej, to jest dziwne... Słodko-kwaśne takie. No...