Skomentuj mnie, skomentuj mnie!
Ja skomentuję ciebie!
Chodź na mój blog, choć na mój blog,
Ja jestem dziś w potrzebie!
A jutro ty, a jutro ty
Gdy szukać będziesz troski,
Napiszę ci, napiszę ci,
Że twój wiersz/blog jest boski.
Choć pewnie ja, choć pewnie ja
I tak go nie przeczytam
To ty i tak, to ty i tak
Mojego też nie czytasz.
Zaliczkę wpłać, zaliczkę wpłać
A może ktoś dostrzeże
Odwdzięczy się, odwdzięczy się.

Czytałeś to? Nie wierzę.

no tak, znamy to
daj komcia

A więc porzemku. Jak Już mówiłem, wiersz ma dwie strony. Dla mnie. Pierwszą stroną, stroną którą znam dobrze, jest cała pierwsza połowa wiersza. Przypomina mi trochęparodię sytuacji w której się obenie znajduję i bardzo mnie to bawi. Dodaje otuchy i humoru, podnosi na duchu i mówi jakby "zobacz, jakie szaleńcze lata! Jesteśmy świrami roku! wykorzystajmy to, kiedyś się to skończy!".

Druga część wiersza to zupełnie inna para kaloszy.nie opisuje już mnie, a ni Ciebie. Opisuje smutną historię dwóch znajommych, którzy nie mają jaj, żeby powiedzieć "jesteś moim jedynym znajomym, ale nie będę tego czytał, bo to jest kurewsko nudne", bo boją się, że znowu zostaną sami. Smutny kawałek.

Wielu będzie oceniało wiersz na podstawie całości, albo nawet skupi się na przekazie zawartym w drugiej połowie, ale ja oceniam go tylko z tej pozywnej strony. gratuluję wiersza płynącego z serca.
obyśmy się zawsze dogadywali.