narośl na domu spokojnie wzrastała.
powoli. w czterech wymiarach.
cztery wymiary to dla niej za mało,
zaczęła wzrastać w trzech parach.

narośl na domu nerwowo wzrastała,
szybko. w wymiarach sześciu.
sześć wymiarów to dla niej za mało,
zechciała więc w pięćdziesięciu.

przerosła dom, przerosła podwórko,
przerosła miasto i mknęła złowroga,

przerosła ziemię, przerosła słońce.
nie przerosła tylko Boga.

W ostatnich wersach dwóch ostatnich zwrotek jest złamanie rytmu i to mi trochę przeszkadzało.

Ale wiersz bardzo dobry. Cieszę się, że z naszej wczorajszej dyskusji - jak się wyraził Jestie, naukowo-religijnej - coś mądrego wynikło. Bardzo mi się podoba sam motyw narośli i spokojny, równy rytm wiersza - no i pierwsza zwrotka, która dla mnie jest najlepsza.

Wracaj do zdrowia i pisz więcej takich wierszy.