Hmmmm... Też napisany przypadkowo :/

Ostatnio coś takie właśnie wierszyska mi wychodzą
src='http://www.harrypotter.org.pl/board/html/emoticons/smile.gif'

border='0' style='vertical-align:middle' alt='smile.gif'

/>


Nie było strzału ani spektakularnych

krzyków
wystarczyła jedynie garść białych pigułek,
bo tańsza przecież,

a zawsze trzeba oszczędzać.
Leżał zwinięty w embrion w brudnym

pokoiku
a włosy miał jeszcze mokre od deszczu.
Jedyny świadek - martwa

cisza -
siedziała uśmiechnięta w obdartym fotelu.
Lotta miała rude

włosy i spódnicę
zawsze zbyt krótką. Czasami jej śmiech
jak strzał z

pistoletu wbiegał przez
wpółotwarte okno. Jeszcze nie wiedziała.
Za

chwilę tu wejdzie, spojrzy na ściany
i na list zmięty, w chłodnej dłoni

rozparty.
A potem zimna gama krzyku
wypryśnie nagle jak talerz

rozbity,
zawisnie nad stołem, potknie na schodach
i ucieknie na ukos

przez czarną noc świtu

yyy... łał...

Znow cos innego.

Innego niż inne. Takiego z trescia. Bez emocji. A przeciez wiekszosc wierszy

jest o emocjach.
No po prostu nie wiem jak skomentowac.
Zmienilabym

jedno. Przed "Lotta" zrobilabym jeszcze jeden enter. Zby byla nowa

zwrotka... choc nie wiem czy to by wszystkiego nie zepsulo. Byloby

jasniej.

Cóż.. ja jestem pod wrazeniem.

Ja tez jestem pod wrazeniem.

Jestem

pod wrazeniem.

Inny, zgrabny i

interesujocy.

Popieram przedmówczynie;]

Werter z ust (czy raczej pióra,klawiszy?) nastolatki. O ileż lepiej brzmi niż od mojej polonistki (która nawiasem mówiąc potrafiłaby nawet z Mistrza i Małgorzaty zrobić powieść o szarych, polskich wieśniakach).
Dziękuję

Dla mnie torszeczke zbyt dosłowny. Ten embrion troszke mnie odstraszył... ale oprocz tego dośc fajnie

ładna opowieść...
poetycko

napisana...

ale dla mnie to tylko ladna opowieść...

Niezwykłe... tak jakoś dziwnie mną

wstrząsnął =) pewnie dlatego, że jest taki inny... jak ja kocham

oryginalność =)

Chociaż chyba za bardzo zalatuje mi prozą...

=)

Pięknie piszesz, naprawdę pięknie... =)

ps. sprzedajcie mi

trochę talentu!!