Tak tutaj pusto
zieją ciemnością
zmurszałe tynki
aż trudno uwierzyć
że ktoś w nich oglądał
i teleranki i wieczorynki

ktoś w nich otulał się
kocem zimą
i chronił w lecie
spójrz na podłogę
odpadły klepki
w naszym parkiecie

próżno się wbija
w szczeliny tynku
zielone kłącze
i pora sprzedać
kredens rzeźbiony
parą obrączek.

Podoba mi się - nostalgiczny pełen melancholii. Gratuluję!

Trochę oddaje moje emocje w czasie gdy sprzedaję wiele starych rzeczy, głównie po ojcu. Z drugiej strony właściwie zawsze rzeczy szybko znikały. Dawno już nie stoją domy w jakich mieszkali pradziadkowie, zostaje po człowieku w najlepszym razie ze 3 dokumenty i 2 zdjęcia i niemal nic innego po 3 pokoleniach, obrazki niepraktyczne, ubrania niepotrzebne, sprzęty się wymienia, lokal zmienia i nawet w rodzinie nie zostaje prawie nic.