I góry lasy, i góry lasy, i góry lasy

/>uschłe, nieciekawe
i morza rzeki, i morza rzeki, i morza rzeki

/>szare, bure, codzienne
i słońce chmury, i słońce chmury, i słońce

chmury
ciemne, takie ciemne, ciemne.
Pod skórą krew płynie,

obmierzła, powolna
zgęstniała jak ciemna burza krążąca
nie moja,

jak okno śmiejące się z przeciwka
okrutna, jak brak fali na chauście

morza gniewnym;
żaglowiec bez wiatru ma połamane żagle.
Skrzydła,

skrzydełka, lecą gdzieś, lecą
beze mnie. Aj, boli, nie boli,

westchnienie.
Świat oglądany przez szklaną pozytywkę.

pierwsza część wiersza mi się nie

podobała, ale druga mnie zaskoczyla i spodobala mi sie. Stworzylas taki

niepowtarzalny, troche straszny klimat. wiersz mi sie pdoodbal


style='vertical-align:middle' alt='smile.gif' />

Ja mam jedną uwagę- haust to się chyba

przez samo h pisze =)

oj, Sih, Twoje wiersze są zawsze... nie

wiem, jak to opisać.
Ale bardzo je lubię...
umiesz pisać. i widać,

że nic nie jest w nich na siłę.
a to JEST talent.
podoba mi się =)

chyba zresztą jak zawsze.