Prostytutka. Strażniczka dróg

Noc wschodziła nad ziemią niczym dym upływa z fabryk.
Komety przedzierały niebo wydając gwiezdny ryk.
Światła zapalane wywoływały wieżowców pożogę.
Ostatnie autobusy dzienne dawały nogę
leniwie idąc do legowisk stacji ostatecznych.
Dziewczyna mknąc rowerem szukała mężczyzn bezpiecznych
- tych nieustannie brakło jak alkoholu w poście.
Śpiewając, pedałowała po zalanym księżycem moście.

Tak. I nie. Nie, bo są zgrzyty, bo zalatuje czasem prozą, bo "dym z fabryk", bo najpierw wyliczanka. Tak, bo, z zupełnym zaskoczeniem, poczułam Twoje światło księżyca i obraz, który odmalowałeś (łaś?). Bo pod masą uproszczeń jest coś, do czego warto się dokopać. Kurcze, ćwicz, bo masz fajne spojrzenie na świat.

dziękuję
ćwiczę, ćwiczę

Jak widać praktyka czyni mistrza - i Ty jesteś tego przykładem - wystarczy przeczytać ostatni Twój wiersz (Budując Szczęście)!

bardzo mi miło słyszeć takie pochwały
dziękuję