Oto moje nieudolne próby pisania wiersza, sami zobaczcie...

ŻYCIE

Życie- nie wiadomo kiedy się skończy

Życie- nie wiadomo kiedy nas rozłączy

Życie- często przeze mnie nie rozumiane

Życie- połatało moje marzenia rozchwiane

Życie- mym losem kieruje tak nieudolnie

Życie- dlaczego nie słyszysz gdy krzyczę NIE?!

Życie- odpłynąć chcę czasem od ciebie

Życie- może lepiej byłoby mi w niebie

Życie- dlaczego kończysz się niespodziewanie

Życie- powiesz mi "papa" nim zdąrze powiedzieć "kochanie"

Życie- powiedz mi kiedy odnajdę swą mowe

Życie- i przy okazji mą drugą połowę

Ekhm... Katty "Czepialska" Blake wkracza do akcji...

1. Pomysł. Bo pomysł tu jest. I potencjał, aczkolwiek niewykorzystany do końca.
2. <zgrzyta zębami> ORTOGRAFIA!!! Ona tu leży, kwiczy(bynajmniej nie ze śmiechu)i woła o pomstę do nieba. Wiersze nie przechodzą przez betę. Ale od czegoś jest słownik.
3. Rymy. Ann, ty weź się zdecyduj. Albo rymy są albo ich nie ma. Bo tu raz są parzyste, a raz nie ma żadnych. Po prostu null.
4. Kochana... Ja wiem, że to czasami trudne. Ale chociaż staraj się, żeby to było sylabiczne. Już nawet nie każę ci wyliczać wszystkich wersów. ale chociaż ustal, że ilosć sylab mieści się w przedziale np. 12-14 w wersie. Bo to się trudno czyta.



Annik. Ja cię kocham szczerze i platonicznie. I wiem, że umiesz pisać. Ale dobrze ci radzę, jako obyta z Mirriel i poezją: pomyśl nad tym jeszcze trochę.

PS. Ja naprawdę mam dobre chęci. Robię to dla ciebie. I nie obrażaj się, moja ty ślizgońska dalio!

Och nie, proszę. Zwróć uwagę na rytmy, rymów po prostu nie stosuj (zawsze to powtarzam - rymy są strasznie trudno, po co więc walić najprostsze i nieładne?). I na temat - strasznie banalnie do niego podeszłaś. Niestety. Staram się wierzyć Twojej przyjaciółce na słowo, że umiesz pisać, ale teraz jeszcze musisz to udowodnić.

wniskuję
że to jeden z pierwszych Twoich
wierszy

mam kilka podobnych

pierwsze śliwki
za płoty

Fragment, który mnie rozbroił:

- nie tylko ze względu na błąd ortograficzny straszliwy ("zdążyć" piszemy), ale dzięki temu, jakże bezpretensjonalnemu, "papa". Trzeba mieć dużą odwagę, aby do poezji o Życiu wstawić tak urocze zawołanie.
Poza tym - całość do rzyci.

PS Czy w rubryce "skąd jesteś' nie powinnaś była wpisać "Częstochowa"?

XD

Janie, miło, że wpadłeś w koncu na forum.

Objaśnienie:

Błąd 1 - według mnie bardziej by pasowało "żegnaj"
Błąd 2 - BŁĄD ORTOGRAFICZNY
Błąd 3 - BŁĄD ORTOGRAFICZNY
Błąd 4 - Właściwie to nie błąd, ale obyło by się bez Tego.
Błąd 5 - jest on we wszystkich linijkach wierszu - przed i po "-" spacja! (niestety, nie możesz mi tu nic zarzucić - cudzysłów - tej zasady się w nim nie stosuje. poza tym - tak jest ładniej, porządniej, estetyczniej... )


Cóż, wiersz nie jest znakomity, nie jest nawet fajny. Jest b. dobry. To jest, byłby, bez tych błędów etc., etc.

edit: dostajesz 6/10, czyli "bez rewelacji"

epic necro

łoł. to było dobre!

Oj mi się nie podoba, bo ja nie lubię wierszy, gdzie wszystko podane jest jak na tacy. Z doświadczenia wiem jednak, że są osoby które nie cierpią, kiedy trzeba się za dużo domyślać, więc sądzę, że jakbyś trochę jeszcze popracowała zdobyłabyś swoich czytelników.

Niestety mnie nie. Ale nie przejmowałabym się - mam dziwny gust, piszę dziwne wiersze i czytam dziwne wiersze

Powodzenia i weny życzę.

(z góry sorry za ten zapłon, w ogóle ciekawe czy autorka wiersza w ogóle jeszcze tutaj zagląda? A jeśli tak to jakie są teraz jej wiersze?)