Czyli chaosu ciąg dalszy.


Zgubiłam się


Zgubiłam się, domokrążco siedmiomilowy,
stuoki, stuzębny zdrajco.
Zgubiłam się.
Na zielonych paszkwilach marzeń
ze złotym zębem czasu w dłoni
zgubiłam się.
Przyznaję.
Na obrazkach dziecięcych
lepiej wyglądał świat
różowo
zielono
śmiech
Bo w obrazkach dziecięcych
zgubiłam się. Dziś.
I w sercu, jak wąż
strach
strach
ach
I bat. Jak ćma.

A ten nie. Zgubiłem się kompletnie. Może o to chodziło.

Nie bardzo wiadomo o co chodzi, ale ma w sobie cos takiego ze nie mozna przerwac czytania w polowie

A mi się podoba to wymieszanie z poplątaniem bo widac że zaplanowane

Jejku, jak mi się nadal ten domokrążca siedmiomilowy podoba!!!
Cały czas fruwa po głowie. Jeejku. Zdenerwowałam się.

fajny jest
jak generalnie mam mieszane uczucia do Twojej twórczości, to ten mi sie podoba baaardzo.

Bardzo ciekawie piszesz. Mało kto rozumie Twoje utwory. A mi się wydaję, że jeżeli nie do końca się rozumie to wiersz ma w sobie właśnie to coś co powinien mieć. Z interpretacją "Rzeźb marmurowych" już lepiej mi poszło, ale nie skomentowałam (z resztą pisałam już gdzieś, że nie mam specjalnego daru do rozumienia poezji). Tu jak sam tytuł wskazuje można się zgubić i ja się właśnie zgubiłam w jego interpretacji i nie wiem w sumie co o nim napisać. W każdym razie podoba mi się sam w sobie, że nie do końca go rozumiem I to się liczy

podobają mi się twoje wiersze . piszesz w ciekawy sposób. zawsze musze pare razy przeczytać żeby zrozumieć . ale masz fajne pomysły i czyta się przyjemnie .

też bym chciała tak pisać .
ja tam zrezygnowałam z pisania nienadaję się a po co ludzie mają sobie nerwy psuć

tajemniczy wiersz. mnie zmusił troszkę do myślenia, szczególnie wersy o dzieciństwie. Podoba mi się.