a gdzie to kupiles bo moze pirat? :]
a to chyba dzieki temu ta plyta taka tania bo slyszalem wlasnie ze jakie grosze kosztuje w empiku, na merlinie po 26 zl jest

edit:
wlasnie ujrzalem ten napis
o zgrozo! jak tak mozna na okladce!

Ten post był edytowany przez Rysiek_Kowal: 14.10.2006 20:21

Nie, nie. W Music Cornerze. To pewny sklep. Chwała dystrybutorowi, że nowość tak tanio puszcza, ale dlaczego w ramach... cholera, w ramach czego?!?... tak spaskudził płytę. Nalepki jak zwykle starannie poodlepiam, ale to polskie wydanie będzie mnie juz straszyć na zawsze...

znamy znamy :]
no ja tez nie widze powodow dla ktorych tak postapili... moze w polskiej jakies bonusy sa, taki speszal edyszyn

Tak. Remiks singla z Krzysztofem Krawczykiem. Produkcja: Smolik.

Dzięki za linka. Działa bez zarzutów. Nareszcie dorwałem "Sam's Town", a nie mogłem się już doczekać, bo singiel był bardzo obiecujący.

Z rzeczy raczej starsiejszych: polecam pierwszy album Razorlight "Up All Night". Zdecydowanie mniej popowy, ostrzejszy (bo nazwa zespołu zobowiązuje), brudniejszy. Ukłon w stronę Borrella i jego kompanii. Słucha się bardzo przyjemnie. Nie jest tak łatwy w odbiorze jak tegoroczny album, ale wydaje mi się bardziej wartościowy. Rockowy, gitarowy, bez dużej dawki ckliwości, łatwo przyswajalny.

Starszy Razor jest o niebo lepszy od tego nowego, z którego podobają mi się dwie piosenki a i tak nagrali hay ya! lepiej niż orygnial za co im dziękuję

jestem wielką fanką Razorlight! aczkolwiek druga płyta przypadła mi do gustu zdecydowanie bardziej niż pierwsza. jednak utworu "Golden Touch" z pierwszej płyty nic nie przebije ;] no, moze "America", "Los Angeles Waltz", "Back to the start", i jeszcze pare innych z drugiej ;p jesli chodzi o cover 'hey ya' to rowniez bardzo ;]

a Sam's Town? Dobra płyta, obecnie moje ulubione kawałki z niej to "When you were young" i "Bling (confessions of a king)". No i "Enterlude", takie przyjemne jest ;D

Ja przesłuchałem dopiero raz i to za mało na recenzje. Jeszcze ze dwa i coś napiszę.

A nowi Razorlightci jednak za mientcy. Przyjemny pop, ale tylko kilka piosenek gdzieś tam zostaje. Myślę, że nie tędy droga. Kooksi nagrali płytę tak samo popową, a przecież o niebo autentyczniejszą. Bliższą.

Można prosić o jakąś dłuższa refleksję? Zakupiłam ostatnio ich starą płytę i zaostrzył mi się apetyt.
Zastanawiam się nad kupnem nowej i nie wiem czy warto, a dotychczas słyszałam tylko singiel "When You Were Young" (nota bene obiecujący).

cholera no. po przesluchaniu nowej plytki kilka razy dochodzę do wniosku, że świetne piosenki jak 'somebody told me' czy 'when you were young' to oni pisać potrafią. szkoda tylko ze tak zadko. lepiej by w moich oczach wypadli gdyby zebrali single z tych dwóch plyt i zrobili z nich plyte. i co z tego ze nie byloby w tym zadnej koncepcji. wlasnie sugerowanie sluchaczowi, że mamy do czynienia z konceptalbumem mnie wkurza. te denerwujące Enterlude i Exitlude. no i mialo być poważnie. tak twierdzili. w jakimś wywiadzie, bodaj dla Rolling Stone'a powiedzieli ze chcą być poważni, epiccy i ze (uwaga!) chcą być jak Springsteen XD a wyszla im marne pseudoballady przeplatane 3 dobrymi piosenkami( z któych tekst jednej przyprawia mnie o wybuch śmiechu, Flowers ty lepiej tekstów nie pisz![i przeczytajcie sobie tekst slabego wujka johnny'ego xd] a mialo być powaznie). Atina, ściągnij sobie when you were young, bones (puszczaj omijając 5 sekundowy wstęp - irytujące chórki. shit) i read my mind. reszta jest slaba.

edit// i tytulowy sam's town jest dość przyjemny

Ten post był edytowany przez MisieK: 16.10.2006 10:34

Misiu, no ja bym Read my Mind zaliczyła właśnie do tych, wg Ciebie słabych balladek, ale co gust, to opinia.a poza tym Enterlude i Exitlude są bardzo fajne=)

a Ty Atino nie sugeruj sie do konca naszymi opiniami, bo byś musiała tę płytę przesłuchać wybiórczo. A moim zdaniem lepiej samemu poznać całość i wybrać to co konkretnie Tobie pasuje.

Read My Mind jest jedyną udaną balladą w tym towarzystwie ;P

Się dość mocno nie zgadzam. Ale nie mam przy sobie teraz płyty, a zamierzam napisać poważną i kompetentną recenzję, więc musicie poczekać do wieczora =)

A mnie rozwalila wypowiedź wokalisty: "To będzie najlepsza płyta 20lecia!" Na razie przesłuchałem dwa razy i nic mi w ucho nie wpadło. Słabiutko. Piosenka za piosenką i wszystkie przelatują obojętnie (poza świetnym singlem!).

"Hot Fuss" rzucało na kolana, proste melodie, przyjemne klawisze i żadnych skomplikowanych pomysłów na piosenki (a jednocześnie każda inna i niepowtarzalna). Hity królujące na dyskotekowych parkietach, z przytupem i żywym rytmem. Mr Brightside, All These Things That I've Done, On Top.... świetne kompozycje łączące gitarowe brzmienie z elektroniką. Miodzio,

a teraz dupa, conie?
kurdzibąk raczej

Ten post był edytowany przez Ahmed: 16.10.2006 17:42

ciekawa recenzje w komentarzu na onecie znalazlem
i prawie moglbym byc jej autorem.. szczegolnie pierwszego akapitu i przedostatniego
http://muzyka.onet.pl/1,202,8,23910898,664...66,0,forum.html


ale sa lepsze rzeczy
nowe bloc party miażdzy mnie od pierwszego przesluchania!
http://youtube.com/watch?v=rktRkz_eqmQ

Miało być o "Sam's Town". Ale nie będzie. Wszystko się zmieniło godzinę temu. Kiedy odpaliłem "Pieces Of The People We Love". Nową płytę The Rapture. Teraz nie mogę już pisać o The Killers, bo nie ma o czym pisać. 'Dongon do it' - od razu nokaut. Rewelacyjny początek, który szybko prowadzi do refrenu. Od tej chwili nie da się już słuchać tej płyty siedząc. Trzeba tańczyć. Tytułowe 'Pieces of the people we love' ma w sobie ilość dyskotekowego luzu i rock'n'rolla o jakiej większość głośniej omawianych kapel może tylko pomarzyć. Potem mamy 'Get myself into it' i od tej chwili tańczymy już na kolanach. Rapture'owy saksofon i wysoki wokal przypomina atmosferą debiut, ale refren jest chyba najlepszym w ich dorobku. Jesteśmy gdzieś w środku dyskoteki lat 70tych. Jesteśmy w euforii. Nie można przestać tańczyć! 'First gear'. Czy coś zatnie się w genialnej maszynie? Możnaby tak pomyśleć. Kawałek trudniejszy, bardziej alternatywny, ale może nawet jeszcze lepszy, chociaż nie wydawało się to realne jeszcze minutę temu. Gitarowy brud, porywające chórki, ciągle nakręcająca się spirala, psychodeliczny klimat - jeżeli na początki przestaliście tańczyć szybko zaczniecie znowu. Tu nie będzie słabszych piosenek. Nie będzie wpadek. To jest już pewne. 'The devil'. Atmosfera "Echoes". Chwytliwość melodii wokalu osiąga poziom absoutnie niedotykalny dla Flowersa. Czy dla Okereke. To mógłby być numer Jacksona. Tyle, że wtedy nie byłby aż tak rewelacyjny. Potem reminescencji z "Echoes" ciąg dalszy. Gitara, cowbell i bas. 'Whoo! Alright yeah... uh huh' - nie ma co się rozpisywać. Hit. Kolejny. Nie da się wybrać singli z tej płyty. Czas na zmianę klimatu. Brudne, punkujące, niepokojące 'Calling me'. Rapture ani na chwile nie przestają być rockowi, nawet w samym środku dyskotekowej ekstazy, tutaj słychać to naprawdę wyraźnie. I ten gitarowy motyw. Wspaniały. Zapada w pamięć od razu. I chyba długo z niej nie wyjdzie. Funkujące 'Down for so long' jest zwyczajnie rewelacyjnie. Jestem już przyzwyczajony do poziomu na jaki wywindowali mnie ci czterej panowie. Można stąd z uśmiechem myśleć o wszystkim co ponieżej... Uliczne, rozwrzeszczane, porywające 'The Sound' i już zaraz koniec. Przed nami jeszcze tylko 'Live in sunshine'. Koniec tańca. Panie Flowers - usiądź sobie w domu z tą piosenką na słuchawkach. I słuchaj. W kółko. Aż zrozumiesz. Harmonie wokalne wyciskają łzy. Prosty tekst, piękna melodia... i rytm jak bicie serca. Ekstaza. Dosłownie. Już wiem, że będę stał z podniesionymi rękami i w uniesieniu śpiewał: 'I'll be waitng, I'll be waiting, I'll be waiting, I'll be there...!' kiedy zagrają to w Gdyni. Druga płyta. Po trzech latach czekania. Powinni być. Należy im się to. Kiedy szumi nam w głowie od mówienia od The Killers ta płyta przechodzi w ciszy. Płyta, która pozwala z uśmiechem na twarzy rzucić "Sam's Town" do kąta. Płyta, która sprawia, że mamy ochotę się roześmiać z najnowszego dzieła Razorlight i lekko wzruszyć ramionami nad nowym singlem The Car Is On Fire. Jedna z płyt roku. O której mało kto się dowie. Puśćcie ją na imprezie. Posłuchajcie jej w domu. Przestaniecie się zastanawiać, która ballada Flowersa jest lepsza, a która gorsza. Oni już leżą znokautowani. Czekam aż na ring wejdzie Bloc Party. Kaiser Chiefs. Ktokolwiek. Wątpie, żeby podołali...

Jack White, Carl Barat, Pete Doherty, Alex Kapranos, Jason Stollsteimer i Julian Casablancas będą musieli zrobić trochę miejsca na moim ołtarzyku. Dla czterech panów z The Rapture.

Ten post był edytowany przez Katon: 16.10.2006 21:59

uououoou. nie wiedzialam, ze casablancas od razu tak wysoko podskoczyl ;)

Podskoczył. Jakiś miesiąc temu. Ale już się musi bardzo posunąć.

recenzja rodem z Teraz Rock
i oczywiście się zgadzam

Rany rany jak się jaram. Mam już bilety na Babyshambles. I ciągle nie ochłonołem po "Pieces Of The People We Love". I chyba długo nie ochłonę. Muszę iść na jakąś imprezę, opanować grajło i się przy tym wytańczyć!

Ha, sprawdźcie sobie kto maczał palce w produkcji tej płyty... =) To wiele wyjaśnia... Szczególnie pewne (nienatrętne i bardzo sympatyczne) skojerzania z pewną bardzo znaną grupą rysunkową.

W ramach nieopadającej podniety...

I jeszcze superklip do superpiosenki z płyty poprzedniej.

Ten post był edytowany przez Katon: 17.10.2006 18:41

Kurde, dorwałem płytkę Rapture'sów [wczesniejsza niebardzo mi sie podobala].
Don Gon Do It jest swietne, klaphendy tam po prostu mnie zwalily, w sensie z zaskoczenia mnie wziely nie mialem sie szans bronic nawet. Refren jest dobry, chociaz tekstowo tak srednio mi sie podoba, ale ruszac noga, dupa i wszystkim ruszam zawsze. O to chodzi.

Czy ja już nie mowilem gdzieś ze Fratellis są zajebiści? - oczywiście nie jest to teledysk oryginalny xd

Jakby ktos nie wierzyl mnie i Katonowi, musicie przetestowac.

Płytka mnie rozwaliła, dla mnie to chyba najbardziej spójna i dobra płytka indierockowa od czasów AM [aaa, pewnie będzie lincz lincz lincz].

Wole 'Costello Music' Fratellisów ;P