Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Tajemnica Życia

Natchnienie mnie trafiło... Podczas powtórki z polskiego, analizując wiersz Goerge'a Herberta "Marność". Nie wiem czy to dobre... Tak trudno czasem znaleźć odpowiednie słowa... Ale próbować chyba zawsze warto



Wybebeszona przed nami rozlana
leży tajemnica życia
Dwóch panów w białych kaftanach
bada ją uważnie.
Jest trochę żółta z jednej strony -
zapewne z braku wody
ale to nic, do rana powinno być lepiej.
Mała? To nic. Taka może być.

Laboratorium coś gwarne ostatnio.

W płowych oczach obiektu
numer sto i sześć i dziewięć
leży błagalna potrzeba
szacunku.
Śpiew zeschnięty na wargach nuci kołysankę
i łza analitycznie o stół rozbrzmiewa.
Ukryta była, zakopana w zielonkawych
pościelach lasu
okryta pachnącą poduchą
spała przez czas długi
nietknięta, dziewicza.

Laboratorium coś gwarne ostatnio.

Potrzeba jeszcze skalpela,
i ssak przytknięty do otwartych
odkryć. Ze snu odarta jak z szaty
leży tajemnica życia.

Hmmm...jakos nie moj dzien, albo nie Twoj.
Za mało uczucia jak dla mnie bylo w tym wierszu.
Chciałam czegos wiecej... czerpałam zachłannie
ale nie dostałam tego co chcialam.
A szkoda.
Moze własnie ten wiersz miał być taki?
Ja nie wiem.
Ale w nim nie gustuje.
I czekam na Twoja kolejną rewelacje
Dobrze?

Bardzo ciekawy pomysł na wiersz, naprawdę mi się ogromnie podoba. Ostatnio koleżanki ciągle opowiadają mi o zajęciach na medycynie i obrzydzają mnie tym, teraz jednak laboratorium widzę w innym świetle.
A "Marność" muszę przeczytać, bo skoro zainspirowała do tego, to na pewno jest świetna.

No właśnie, też miałam chwalić pomysł. Twój wiersz ma w sobie COŚ. Nie wiem jak to opisać, ale owe COŚ jest jak najbardziej w porządku.