[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Wiersz

[matoos]

"Kruki"

Zawsze podziwiałem kruki
Wielkie czarne ptaki unoszące się nad mą głową
Biegłem
Ścigałem ich cienie z okrzykiem na ustach
Krzyczałem
Ja też chcę latać
Kiedy moja głowa znalazła się na poziomie ich skrzydeł
Poznałem Ją
I nauczyłem się latać bez kruków
Uniosłem się ponad nie
A później
Kiedy przestałem słyszeć ich krakanie
Spadłem
Bez niej
Spodziewałem się że mnie rozdziobią
Ale stało się inaczej
Nigdy nie dotarłem do ziemi
Bo stałem się jednym z Nich

[matoos]

Ech, słonko, poczytaj sobie porządną poezję, bo jeśli moja ci się podoba, to w Różewiczu zakochasz się na sto procent... Ale tak czy inaczej miło że ktoś to czyta

Wiersze są takie zmienne
Piszę jeden i wychodzę z domu
A kiedy wracam widzę
Jak bardzo jest niedokończony
Więc staram się go zmienić ale nic nie przychodzi mi
Do głowy
Lepiej napisać nowy
Bo ze starego i tak już nic nie będzie

A i jeszcze jeden - ten trochę starszy

„Faust”

Pieniądze są wszystkim
Powie ci to głodujące dziecko
Ojciec chcący wykarmić rodzinę
Chory którego nie stać na leki
A nawet zwykły człowiek
Zatrzymany na ulicy
Będzie wprawdzie próbował to ukryć
Ale w jego oczach widać prawdę
On pragnie tylko pieniędzy
Dzisiaj nie ma miejsca dla Fausta
Dzisiaj
Nikt nie rozumie Fausta

2003-08-29