[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Zbiorówka o HP+HG [NK], Po raz trzeci pisany od nowa...

[Narsil]

Wybaczcie, ale miałam zapisany jedynie mój początek...:(Obiecuje, ze teraz będe wszystko zapisywać!To przypomne wam początek...

Harry siedział zamyślony w swoim pokoju.Kilka dni temu
skończył piętnaście lat.Jego wzrok powędrował do kartek
urodzinowych od swoich najlepszych przyjaciół.Koślawe
pismo Rona, krzywe grafy Hagrida, pośpieszne litery Syriusza
i staranna kaligrafia Hermiony.Na samą myśl o tej ostatniej
osobie, Harry odczuwał dreszcze.Coś czuł do jego najlepszej
przyjaciółki, więcej niż przyjaźń.Długo jednak nie mógł myśleć, ponieważ ciotka Petunia zawołał go na dół. "Co mogą
odemnie chcieć..." myślał Potter.
-Słuchaj chłopcze...-Zaczął wuj Vernon gdy tylko Harry
usiadł.-Jedziemy na wakacje na Hawaje...Pani Figg nie wiemy
czemu nie ma.Ciotka Marge jest w szpitalu.Nie mamy cię
gdzie zostawić...Jedziesz z nami.-Te ostatnie zdanie
wypowiedział tak, jakby był na łożu śmierci.
-C-co?-Wydukał Harry.
-Nie marudź!Wyjeżdżamy jutro po południu!Wynocha do
swojego pokoju!-Harry powlekł się do siebie...Wakacje ma
zepsute...A miał nadzieje jechać do Rona.Postanowił napisać
listy do przyjaciół.Zajęło mu to reszte dnia, ponieważ był
bardzo zaskoczony, zasmuconu a zarazem zdenerwowany
całą sprawą.
-Hedwigo zanieś to Ronowi, Hermionie i Syriuszowi...Potem
kieruj się na Hawaje...Eee...To jest...-Ale sowa już wyleciała,
więc Harry uznał, ze wie gdzie jest to "bajeczne"
miejsce.Nazajutrz był już gotowy.Wujechali na lotnisko i
polecieli w ciepłe kraje.Harry zdecydowanie wolał by polecieć
tam na swojej błyskawici.Podróż samolotem nie podobała mu
się.Gdy wkońcu wysiedli, Potter odetchnął z ulgąl.Dotarli tam
wieczorem, więc po skonsumowaniu kolacji poszli spać.Na
szczęście mieli oddzielne pokoje.Harry wyspał się jak nigdy.Rano po śniadaniu poszli na plaże.Harry czuł satysfakcje, chodząc w ‘bikini’ ().On, dobrze umięśniony, dobrze prezętujący się w takim stroju, a obok Dudley, gruby, rozlazły i wyglądający jak słoń w bikini.Gdy rozłożyli się z wszystkimi bambetlami (tak to nazywa moja siostra), Potter postanowił iść popływać.Gdy szedł w strone morza i przeciskał się przez całą mase ludzi usłyszał, że ktoś go woła.Nie był to żaden z Dursleyów.Była to jakaś dziewczyna.Gdy Harry ją zobaczył, oniemiał z wrażenia.Piękna...Kształty idealne...Boska...
-Harry!-To przecież Hermiona!Wyglądała cudownie.Zmieniła kolor włosów.Miała teraz szkarłatne włosy ze złotymi pasemkami.Prawdziwa Gryfonka...
-Harry, tak tęskniłam!-Krzyknęła i rzuciła mu się na szyje.Potter objął jej cudowną talię.
-Witaj Hermiono...Wspaniale Cię widzieć...-Powiedział chłopak czując wielkie szczęście i spokój, mając ją w ramionach.Jej skóra była niesamowcie gładka.Harry się troche zaczerwienił.
-Co Ty tutaj robisz?-Zapytała puszczając jego szyje i całując w policzek.To go troche (troche?Bardzo!) rozkojarzyło.
-Bo....Eeee...Dursleyowie tu przyjechali i nie mieli mnie gdzie zostawić.Jak Ci mijają wakacje?Ile już tu jesteś?Po Twojej skórze widze, że już dość długo...
-Jestem tu całe wakacje.U mojej cioci...
-Tak?M-myślałem, że pojedziesz do kruma...-Tak.Harry bardzo się tego bał.
-Nie.Zapraszał mnie, ale nie mam ochoty dalej prowadzić znajomości.On jest jakiś dziwny...-Harry teraz czuł się naprawdę szczęśliwy.Jest tu, Hermiona stoi tak blisko, piękna pogoda, Dursleyów ma gdzieś...Wszystko jak w bajce.Postanowili iść popływać.Po kilku minutach usłyszeli bardzo głośny plusk, jakby ktoś wrzycił coś ogromnego i ciężkiedo do morza.Obrucili się i zaczeli głośno śmiać.Ich śmiech niósł się daleko.To Dudley wskoczył do wody.Próbował płynąć, ale cały czas ciągło go na dno.Widząc grasującego wieloryba postanowili wyjść z wody i pospecerować.Hermiona podbiegła do rodziców, by im powiedzieć o ich planach, a Harry powlekł się do Dursleyów.
-Idę się przejść.-Powiedział.Nic mu nie odpowiedzieli.Wiedział, że ucieszyliby się, jakby się zgubił.Szli daleko wzdłóż brzegu rozmawiając i mocząc szfaje w wodzie.Doszli do pustej plaży.W oddali, za nimi widać było kolorowe parasole, ręczniki i malutkich ludzi w kolorowych strojach.


Pa :*

[kelyy]

Pomyślałam sobie, że jak nikt nie pisze, to ja wystukam kolejny part, no to tylko nie zlećcie, bo nie jest najlepszy.......

Hermiona leżała w dormitorium z szeroko otwartymi oczami, niepewnie wpatrując się w baldachim swojego łóżka. Jakoś ta nagła obecność Harry'ego nad jeziorem była....niespodziewana..? Taak...tak właśnie było. Przecież gdyby rzeczywiście spacerował byłoby go widać, księżyc świecił tak jasno...chociaż błonia Hogwartu są tak rozległe, że mógł nadejść z drugiej strony... W końcu zmorzył ją sen, chociaż rano ubierając się, wciąż nie była do końca pewna... "Co ja do niego czuję?" myślała i jakoś wciąż nie mogła znaleźć odpowiedzi na to pytanie, czy ja go kocham? Nie wiem. Naprawdę nie była pewna swych uczuć.
- Co się ze mną dzieje? - mruczała niepewnie robiąc makijaż.
- Czy coś się stało Hermiono? - spytała zdziwiona Parvati już w kompletnym stroju.
- Ccco? Nie, nic. - odpowiedziała zdawkowo.
- Ale, wiesz, że mi zawsze możesz powiedzieć. Wszystko Hermiono, wszystko. - rzekła dobitnie Parvati podkreślając słowo wszystko.
- Pogadamy wieczorem. Chodź na śniadanie. - Hermiona zaczęła się zastanawiać nad słowami Parvati, może rzeczywiście powinna komuś zaufać? Ale nie ufała Parvati na tyle, aby traktować ją jak przyjaciółkę. Co prawda, była jej najbliższa ze wszystkich innych dziewczyn, ale prawdziwej przyjaciółki nigdy nie miała.
Z tych rozmyślań wyrwał ją niezbyt miły, ironiczny uśmiech Alison i jej "paczki".
"Wygląda wspaniale" pomyślała Hermiona, „jak ona to robi?”.
- Znowu się spotykamy... - Alison najwyraźniej była w bojowym nastroju.
- Chmm...tak. Chyba w milszych okolicznościach, chyba, że toalety podobają ci się bardziej. - natychmiast odparowała Hermi.
- Toalety...? Nasze ostatnie spotkanie... - i tu Hermiona wykazała się dużym refleksem. "Obliviate!" - syknęła cicho, a Alison spojrzała na nią zdziwionym wzrokiem. - o czym to ja mówiłam...? Tak, jeszcze się spotkamy. - odpowiedziała jadowicie.
- Nienawidzę jej! - mruknęła cicho..
- Kogo!? - nagle odwróciła się i zobaczyła wpatrzone w siebie słodkie spojrzenie Harry'ego, te zielone oczy...były takie urzekające... - Chyba nie mnie? Prawda?
- Cco? Niee, oczywiście, zresztą nie wiedziałam Harry, że od dzisiaj ciebie określa się mianem "jej". - Hermiona odzyskała dawny animusz.
- Tak, tylko...chyba się nie gniewasz?
- A coś ty taki słodki dzisiaj? Co? - spytała zgrabnie siadając przy stole i rzucając mu kokieteryjne spojrzenie.
- Jaa? - Harry udał zdziwionego. - Wydaję ci się.
- A co wy tak ględzicie! Ruszajcie się! Zaraz OPCM! Pierwsza lekcja z nową nauczycielką. - oznajmił Ron z szelmowskim uśmiechem.
- Nauczycielką!? Widziałeś ją? W takim razie czemu jej nie było ceremonii przydziału?- spytał zdziwiony Harry. – I coś ty taki podniecony tym faktem? Ładna? – rzucił Hermionie przelotne spojrzenie, ale ta starała się nie zwracać na niego uwagi.
- Nie powiem. Całkiem, całkiem. – odparł z uśmiechem Ron. – Taka blondynka, szare oczy. Do złudzenia przypomina Fleur Delacour, ale jest chyba ładniejsza. No i nie jest wilą, a to duży plus.
Harry szczerze się roześmiał z jego dowcipu, a Hermiona rzuciła im tylko naburmuszone spojrzenie i mruknęła coś, co brzmiała jak: „Zabawne...” i zaczęła iść w kierunku wyjścia z Wielkiej Sali.
- I jak ci idzie? – spytał poufnie Ron.
- Tak jak widzisz. Coś niby jest, ale nic z tego nie wynika.
- Wiesz, jak co to zawsze możesz na mnie liczyć, stary. Może zaaranżować jakieś spotkanie, we dwoje...?
- Nie żartuj, tylko chodź. – burknął Harry nieco zaczerwieniony.


Następny part pozostawiam tobie, Jade. Jeśli chcesz to opis mogę zmienić, a lekcję OPCM pozostawiam już tobie.


Ten post był edytowany przez kelyy: 15.06.2004 19:03