[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Zloty Srodek

[Katon]

Chujowo. Poprostu chujowo. Widzicie, ten przyslowek oddaje moj stan nie tylko teraz, kiedy leze sam, w pustym domu wdychajac wlasny, kilkutygodniowy smrod. On doskanale charakteryzuje cale moje zycie. Chujowo... Od kiedy pamietam, zawsze bylem w srodku. W szkole oceny mialem srednie. Na WFie tez bylem sredni. Kiedy stalem na bramce nie puszczalem szmat, kiedy gralem w polu nigdy nie strzelalem goli. Nigdy nie dostalem uwagi, wiecie? To smieszne. Wszyscy moi koledzy, nawet Artek, najwiekszy dziobak, dostali kiedys jaka uwage. Ja nigdy. Rodzice nigdy nie byli wzywani do szkoly, bo zupelnie nie bylo po co ich wzywac. Ani chwalic zaco, ani ganic za co. Wojtus z piatej lawki. -Kojarzysz? - Nie, ktory? - Ten taki z B- klasy, no wiesz, taki.... - Jaki? - Taki, ja wiem, normalny no. - Nie, nie wiem, co tomkurde znaczy normalny...? Wojtus. Wojciech, kurwa jego mac. Zadna dziewczyna nawet na mnie nie spojrzala. Przez cale liceum. Chlopcy dziela sie na aniolki i diabelki. Na jebanych zawadiackich skurweli i porzadnych, odpowiedzialnych facetow. I nie ma miejsca na trzecia kategorie. Nikt nie lubi CHLOPCOW - NIC. O, przepraszam. Gdyby ktos kiedys laskawie raczyl mnie nie lubic chyba bym sie poszczal ze szczescia... Na CHLOPCOW - NIC nikt nie zwraca uwagi. A juz szczegolnie nie takie dziewczyny jak Justyna. Ja pieprze, do dzisiaj mam jej zdjecie w portfelu. Nie pamietam nawet jak je zdobylem, ale nie wykluczam, ze komus ukradlem czy cos takiego. Wiecie, ja za jej zdjecie wtedy bylem gotowy zabic. I wiecie co? Dzisiaj, gdyby ktos chcial mi je zabrac to tez bym zabil. Nuda, nie? Ale mam w dupie czy was to nudzi czy nie. Opowiem moja historie. Opowiem moja chujowa opowiesc, bo to jest ostatnia rzecz jaka mam jeszcze do zrobienia. Opowiem ja, chociaz spieprzyly mi sie polskie znaki w klawiaturze. Opowiem ja, chociaz jestem tak nawalony, ze ledwo pisze. Opowiem ja kurwa!!!!!!

To taki wstep. Naprawde spieprzyly sie polskie znaki:)
Cdn. wkrotce...

[Katon]

Na czym to ja...? Aha, popadłem w ekstazę opisując jak to mi wyrosły ikaryjskie skrzydła i teraz powinienem ze szczegółami opowiedzieć jak przesrałem bilet do krainy baju - baju. Opowiem, opwowiem, tylko zapewne gdzie się da będę wpieprzał jakieś mniej lub bardziej idiotyczne dygresyjki żeby opóźnić ten moment. Widzicie, mi jest ciągle ciężko nawet o tym myśleć, o pisaniu nie wspominając. To jest taka jebana trauma, której już się chyba nigdy nie pozbędę. Czytałem kiedyś, że jak się taką sytuację dokładnie opisze, to można ją z siebie zrzucić i się jej pozbyć. Wylewasz z siebie smuteczki i już - czary mary - smuteczki odlatują. Pierdolenie. Nie opisuję tego wszystkiego po to, żeby sobie ulżyć. Właściwie to nie wiem po co, ale nie rozminę się chyba z prawdą za bardzo jeżeli napiszę, że ku przestrodze. O proszę. Z pijackich żali udało mi się tutaj wykreować traktat moralistyczny.... No ale do rzeczy. A raczej do pierwszej dygresji.
Wiecie co w Justynie było najdziwniejsze i najbardziej niesamowite? To, że ona wiedział. Wiedziała jaka jest ładna, atrakcyjna, inteligentna i jaką ma władzę. Traz pewnie wydaje wam się że była nadętą cipą, która grała sobie perfidnie uczuciami biednych, zakochanym w niej na śmierć chłopców. A gówno. Nie wiem jak ona łączyła jedną z drugim, ale potrafiła w tym wszystkim być... Ja pierdole, nie umiem tego opisać. Miała w sobie jakieś takie niewymuszone dostojeństwo.... Nie no kurwa, to jest złe słowo, ale nie znajdę lepszego, więc postarajcie się wyobrazić sobie o co mi chodzi. Jej spojrzenia, jej sposób mówienia, to jak poprawiała sobie włosy, Chryste Panie... Na nią się patrzyło jak na dzieło sztuki. Gdziś tam wyżej napisałem, że faceci się na nią "ślinili". To nie tak. Czasem kiedy jest jakaś fajna laska faceci mówią do siebie: "Ależ bym ją ruchał, o ja cię pierdole", albo "Siadłaby na bata, o kurwa, siadłaby". Z Justyną było inaczej. O niej nie dało się myśleć w ten sposób. To tak jakby..... No nie wiem, jakby ktoś pierdział w filharmonii na Requiem Mozarta, albo pluł na obrazy Michała Anioła. Nawet ostatni dupcyngle nie mieli odwagi (a myślę, że przede wszytkim ochoty) rzucać na jej temat tego typu tekścików. Poprostu nie. Ona wzbudzała zachwyt i jakąś niesamowitą tęskonotę... Wiem, że wpadam w melancholijno - rzewny ton. Nie ejstem poetą, nie umiem tego wyrazić lepiej, a jakoś muszę spróbować. Widziałem twarzę facetów tuż po tym jak mówiła im: "Cześć". Zwykłe, zwyczajne, zasrane "Cześć" w jej ustach zamieniało sie w jakieś magiczne błogowsławieństwo. Coś co wynosiło na wyżyny. Na wyżyny, które obserwowałem z mojej najgłębszej dziury. Obserwowałem i układałem sobie kolejne scenariusze. Obmyślałem coraz to nowe sytuacje. Marzyłem, jak będzie wspaniale, kiedy już wszystkich pozrzucam z tych wyżyn i zostanę tam sam. Tylko ja. No, nie licząc jej oczywiście. Wojciech i Justyna. Na wieki wieków. Na zawsze. Już niedługo, już niedługo.... Ona nawet nie wiedziała o moim istnieniu!!! Nie miała pojęcia, że wogólę JESTEM!!! Jak tak teraz na to patrzę to jestem absolutnie pewien, że to już było szaleństwo. Kompletnie mi odpierdoliło...... No tak, cały czas uciekam od tego co mam właściwie zrobić. Uciekam nawet od tego, żeby wreszcie zacząć opisywać historię krótkiego lotu i żałosnego upadku Wojciecha. Obiecuję, że teraz już naprawdę przejdę do rzeczy. Skoczę kupić sobie piwo, zjem coś, wysram się i wszystko dokładnie opowiem...