[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Życie To Sen, Obudzić Się Znaczy Umrzeć..., Kiedy zyciem zawładnie bezsens...

[Hagrid]

Przeczytałem te słowa i doszedłem do wniosku, że trafnie opisuje moją sytuację.
Nigdy nie spodziewałem się, że mogę dojść do takiego załamania jak obecnie.
Dawne wartości gdzieś się ulotniły, w niczym nie da znaleźć się już radości. Wieczna samotność, kązdy dźwięk denerwuje, cisza przeraża. Niby to tylko czas matury...a jednak zadania, zadania które nie mają końca i takie których nie da się już wykonać bo jest się za starym, właśnie za starym. Nie da się nadrobić staraconych lat. Pustka wypełniana niegdyś komputerem i telewizorem teraz jest całkowicie obnażona. Nie mogę słuchać piosenek o miłości ale też straciłem okazję by działać, nie wiedziałem że będę tak cierpieć. Nie ma mnie już na tym forum i nigdy nie będzie. To w sumie nic takiego. Sam traktowałem forum jako "wypadkową". Jest pare fajnych znajomych osób- cacy, nieznane osoby- be. Personalia były w gruncie rzeczy nieważne. Jestem samotny, walczę tylko o normalność ale gdy już ją osiągnę nie daje mi to szczęścia bo i dać nie może. Śmiech i rozrywka są tylko wstępem do jeszcze większego bólu. Może być już tylko gorzej. Wiem, że nigdy nie odbiorę sobie życia, bo chcę żyć tylko nie wiem po co. Nie ma takiego celu który by wszystko spełnił...
Gdybym tylko mógł komuś pomóc, miał dość możliwości....

[KaRoLiNa]

Neonai Hagrid zapewne założył ten temat, ponieważ jest to forum dyskusyjne i zapewne chce żeby na ten temat podyskutować. Być może musi się komuś wyżalić i nie ma komu, albo oczekuje, że mu pomożemy.

Też miałam ostatnio załamanie i to z dość poważnych i konkretnych problemów, nie mam pojęcia jak będzie wyglądać moje życie choćby za miesiąc i bardzo się źle z tym czuje. Czasami każdy człowiek przeżywa taki okres w swoim życiu, że wszystko wydaje mu się bezsensu, a szczególnie jego własna egzystencja. Nie jest przez nikogo zrozumiany, wszyscy albo tego nie zauważają albo mówią tak jak Psychopatka, że pierdzielimy głupoty i powinniśmy wziąść się w garść, co zamiast pomóc pogarsza jeszcze sytuacje. Jeśli ten problem nie jest aż tak bardzo poważny (bo poważny jest zawsze) to musimy niestety jakoś sobie z tym sami poradzić. Niestety najczęsciej nie wiemy kompletnie jak, a rady dawane nam przez innych ludzi wydają się kompletnie głupie, nic nie dające i nie do zrealizowania (bo co on może wiedzieć przecież nie czuje się tak jak ja jest szczęśliwy). Nie wiem jak Tobie pomóc, bo każda moja rada będzie kompletni beznadziejna i głupia. Myśle że wiem co czujesz Hagridzie, bo do niedawna czułam się podobnie: nic dla mnie nie miało sensu. A teraz sobie z tym jakoś poradziłam, nauczyłam się żyć z dnia na dzień i cieszyć drobnostkami. Przeczytałam kilka tomów "Jeżycjady" M. Musierowicz (chyba najbardziej optymistyczne i przepełnione ciepłem książki jakie keidykolwiek czytałam) i jakoś mi przeszło. Jeszcze nad tym pomyśle i jak coś wymyśle co jeszcze skrobnę. W każdym razie trzymaj się.