[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Marzyciele

[Sihaja]

Marzyciele

Niektórzy rodzą się z kalectwem marzeń
jak bez ręki albo bez nogi
spośród bajań starych bab
ich dłonie sięgają zbyt wysoko.
Zamiast żyć cicho i spokojnie
z godnością, milczeniem i wiarą
taplają się po same usta
w metnym błocie niespełnionych snów
czarni, pokrzywieni, bez oczu,
mary z najgorszych koszmarów
o gębach przeoranych krzykiem własnych pragnień
i wiecznie pustych brzuchach, głodnych spełnieniem.

Ten post był edytowany przez Sihaja: 17.12.2005 01:11

[Jan Bez Domu]

Ma to jakiś sens i - o dziwo - zrozumiałem przesłanie. Najgorsze są dwa ostatnie słowa. Udziwnianie na siłę nie służy wierszom. Ale tak ogólnie - dobrze, marzyciele istnieją, są głodni i pokręceni, ale co dalej? Nic mi z tego nie wynika. Dobry wiersz musi mieć puentę, która wali między oczy. Albo musi być napisany śpiewnie, tak, by chciało się językiem mlasnąć. Tego tutaj nie widzę.
Fragment najładniejszy:

Niektórzy rodzą się z kalectwem marzeń
jak bez ręki albo bez nogi

- ot, taka osobista słabość.
A co do tego kalectwa: Autorka się chyba trochę pogubiła. O ile dobrze zrozumiałem: ci marzyciele nie mają amputowanych marzeń (jak wynika z przytoczonego fragmentu) ale mają wyciętą możliwość ich spełnienia.
Łączę ukłony,
Jan.