[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ [teatr] Wasze Doświadczenia, rozmowy teatralne

[em]

Podobny temat był już chyba na tym forum, jednak zarzucono go tak dawno, że postanowiłam go reaktywować w formie nowego. Tym bardziej, że chciałabym, żebyśmy rozmawiali tutaj nie tylko o różnicach między aktorstwem profesjonalnym i amatorskim, ale ogólnie o naszych doświadczeniach związanych z tą dziedziną kultury.

U mnie zainteresowanie teatrem pojawiło się w trzeciej klasie gimnazjum, kiedy obsadzono mnie (muszę się przyznać, pod przymusem cofnięcia szóstki z polskiego) w roli Łukasza Górnickiego, patrona naszego gimnazjum, w sztuce z okazji właśnie nadania jego imienia naszej szkole. Dzisiaj widzę, że z punktu widzenia estetyki to przedstawienie było straszne [xD], ale dało mi niezwykle wiele: pierwsze świadome kroki na scenie [xD].

Teraz gram w amatorskim Teatrze Na Stronie, prowadzonym przez mojego polonistę i jego żonę. Chociaż próby są ciężkie (relatywnie, w porównaniu do tych, które pamiętam z gimnazjum), bardzo się cieszę, że mam szansę tak się rozwijać.

A jak jest z Wami? Wolicie produkować się na scenie, wkładając w to całą duszę i serce, czy może zanurzyć się w miękkim (chociaż nie zawsze wygodnym - Teatr Słowackiego w Krakowie jest pod tym względem najgorszy) fotelu i obserwować poczynania aktorów? A może teatr jest całym Waszym życiem? Ulubieni autorzy, inscenizatorzy, spektakle... Zapraszam do rozmowy

[Levini]

Uwielbiam teatr. Fascynacja zaczela sie wraz z początkami edukacji w gimnazjum. Z czasem sie rozwinęła do tego stopnia, ze na dziś dzień miesiąca sobie nie wyobrażam bez pójścia do Teatru Dramatycznego bądź Teatru Lalek. Przede wszystkim intryguje mnie bezpośredni kontakt aktora z odbiorca, reakcje zarówno jednego, jak i drugiego, wszystko co dzieje sie przed podniesieniem kurtyny. I tu musze przywołać bardzo ciekawe wydarzenie, które mialo miejsce stosunkowo niedawno, bo na początku czerwca. Teatr Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku postanowił otworzyć swe wrota dla zwykłych śmiertelników, zupełnie nie związanych z aktorstwem. Wtedy chyba pierwszy raz zrozumiałam co właściwie znaczy "Magia Teatru". Uczestniczyłam w próbach przedstawienia ("Paragraf 22"), przebierałam w tysiącach stroi teatralnych, by po pól godzinie poszukiwań wynaleźć cos dla siebie i zostać skierowana do charakteryzatorni oraz przerobiona na pannę lekkich obyczajów. Spostrzegłam, ze Teatr to nie tylko aktorzy, charakteryzatorzy i reżyserzy. Doceniłam prace specjalistów od nagłośnienia, oświetlenia. Niezapomniane przeżycia.