[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ [teatr] Wasze Doświadczenia, rozmowy teatralne

[em]

Podobny temat był już chyba na tym forum, jednak zarzucono go tak dawno, że postanowiłam go reaktywować w formie nowego. Tym bardziej, że chciałabym, żebyśmy rozmawiali tutaj nie tylko o różnicach między aktorstwem profesjonalnym i amatorskim, ale ogólnie o naszych doświadczeniach związanych z tą dziedziną kultury.

U mnie zainteresowanie teatrem pojawiło się w trzeciej klasie gimnazjum, kiedy obsadzono mnie (muszę się przyznać, pod przymusem cofnięcia szóstki z polskiego) w roli Łukasza Górnickiego, patrona naszego gimnazjum, w sztuce z okazji właśnie nadania jego imienia naszej szkole. Dzisiaj widzę, że z punktu widzenia estetyki to przedstawienie było straszne [xD], ale dało mi niezwykle wiele: pierwsze świadome kroki na scenie [xD].

Teraz gram w amatorskim Teatrze Na Stronie, prowadzonym przez mojego polonistę i jego żonę. Chociaż próby są ciężkie (relatywnie, w porównaniu do tych, które pamiętam z gimnazjum), bardzo się cieszę, że mam szansę tak się rozwijać.

A jak jest z Wami? Wolicie produkować się na scenie, wkładając w to całą duszę i serce, czy może zanurzyć się w miękkim (chociaż nie zawsze wygodnym - Teatr Słowackiego w Krakowie jest pod tym względem najgorszy) fotelu i obserwować poczynania aktorów? A może teatr jest całym Waszym życiem? Ulubieni autorzy, inscenizatorzy, spektakle... Zapraszam do rozmowy

[Rookwood]

A ja kocham teatr, moglabym sie tam przeprowadzic... Nie musze wszystkiego rozumiec. wystarczy, ze wdycham atmosfere... A znacie ten dreszcz kiedy swiatla maja zaraz zgasnac, a kurtyna tak niezauwazalnie faluje? Ta kurtyna jest chyba najfajniejsza.

Tylko teatry sie kurcza... Jak bylam mala wszystkie byly takie ogromne. No, moze tylko Teatr Wielki nadal imponuje.

Nie jestem za ambitna chyba, ale proste przyjemnosci tez sie przydaja... Wczoraj bylam na metrze i jeszcze czuje jakbym byla na widowni.

Az nie chce sie wierzyc, ze aktorzy sa tak blisko. Czasami mam ochote to sprawdzic