[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Twilight, znaczy się Zmierzch

[owczarnia]

No więc tak. Jest to tam jakieś eeee zjawisko kulturowe, w Polsce pewnie mało kto słyszał (chociaż wszystkie trzy dotychczasowe części serii ukazały się u nas jak najbardziej przetłumaczone, kiepskawo, ale zawsze), za to w Stanach istny szał, zwaliło z list nawet Harry'ego Pottera i trzyma. No nie powiem, nie jest to literatura nie wiadomo jakich lotów, ale fakt - wciąga jak diabli i czyta się fajnie. Sama tematyka ciekawa, klimaty dla nieco starszych niż HP, bo teges, no, o miłości. Ale nie tylko rzecz jasna, seria łączy w sobie elementy romansu i horroru, w dodatku całkiem przyjemnym humorem to wszystko okraszone jest.

Jest również szansa, że szał się skutecznie rozwinie, bo w grudniu wchodzi na ekrany kin pierwszy film. I tak jak do tej pory głównie nabijałam się z obsady, tak... No, zapowiada się wcale, wcale.

Tak, to jest Robert Pattinson, czyli Cedrik.

Ciekawa jestem czy ktoś z Was jeszcze o tej serii słyszał i co o niej myślicie? Fandomy HP i Twilight są ze sobą blisko, można powiedzieć że wręcz jawią się siostrzanie. Stąd tu pytam .

Ten post był edytowany przez owczarnia: 14.05.2008 12:18

[owczarnia]

No tak, dwójka jest jakby to ująć... Chyba bardziej dla kobiet/dziewczyn, z racji opisywanych przeżyć. Za to gdybyś się przemęczył, to trójka by Ci to wynagrodziła z nawiązką .

Generalnie sama Stephenie Meyers (autorka) przyznaje, że porównanie z HP kończy się tak właściwie na tym, że i jeden, i drugi pomysł opiera się na istnieniu istot baśniowych, fantastycznych (czarodzieje kontra wampiry i wilkołaki) oraz ich interakcjach ze światem współczesnym, naszym, dobrze nam znanym. Treść różni się już zasadniczo - HP to przede wszystkim seria przygodowa, Twilight to opowieść o tym, jak zwykła, nieszczególnie piękna ani inteligentna, nieco ciamajdowata dziewczyna zakochuje się (wbrew sobie) w pewnym niezwykle przystojnym chłopaku. Chłopak ewidentnie coś ukrywa, po pewnym czasie zaś okazuje się, że jest wampirem. Podobnie zresztą, jak reszta żyjącej w miasteczku jego "rodziny". W tym miejscu zaczynają się perypetie tej nieco dziwacznej pary, w których to perypetiach niebagatelną rolę odgrywa niesamowity talent głównej bohaterki do popadania w kłopoty, z reguły takie, które kończą się dość drastycznie. Bywa strasznie, bywa zabawnie, czasem smutno, ale przyznać trzeba, że - jakkolwiek Stehpenie Meyers nie pretenduje do miana czołowych pisarzy 21 stulecia i nawet specjalnie się z tym nie kryje - tak opowiadać potrafi, a i pomysły miewa fajne. Pomimo rozmiarów książki (500 stron to zdaje się minimum), czyta się właściwie jednym tchem.

Pozdrów siostrę .