[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ [teatr] Wasze Doświadczenia, rozmowy teatralne

[em]

Podobny temat był już chyba na tym forum, jednak zarzucono go tak dawno, że postanowiłam go reaktywować w formie nowego. Tym bardziej, że chciałabym, żebyśmy rozmawiali tutaj nie tylko o różnicach między aktorstwem profesjonalnym i amatorskim, ale ogólnie o naszych doświadczeniach związanych z tą dziedziną kultury.

U mnie zainteresowanie teatrem pojawiło się w trzeciej klasie gimnazjum, kiedy obsadzono mnie (muszę się przyznać, pod przymusem cofnięcia szóstki z polskiego) w roli Łukasza Górnickiego, patrona naszego gimnazjum, w sztuce z okazji właśnie nadania jego imienia naszej szkole. Dzisiaj widzę, że z punktu widzenia estetyki to przedstawienie było straszne [xD], ale dało mi niezwykle wiele: pierwsze świadome kroki na scenie [xD].

Teraz gram w amatorskim Teatrze Na Stronie, prowadzonym przez mojego polonistę i jego żonę. Chociaż próby są ciężkie (relatywnie, w porównaniu do tych, które pamiętam z gimnazjum), bardzo się cieszę, że mam szansę tak się rozwijać.

A jak jest z Wami? Wolicie produkować się na scenie, wkładając w to całą duszę i serce, czy może zanurzyć się w miękkim (chociaż nie zawsze wygodnym - Teatr Słowackiego w Krakowie jest pod tym względem najgorszy) fotelu i obserwować poczynania aktorów? A może teatr jest całym Waszym życiem? Ulubieni autorzy, inscenizatorzy, spektakle... Zapraszam do rozmowy

[owczarnia]

Ja mam zawsze raczej wrażenie bycia wciąganą w wir tej iluzji, niż odcinania od niej. Tak jak na przedstawieniach dla dzieci, gdy aktorzy zwracają się do publiki, to publika wkracza w bajkę - nie odwrotnie .

Edit: doczytałam Twój post o "Metrze" . Miałam okazję być na spektaktu w Gdańsku, grali w Hali Oliwia i głównie pamiętam trzymanie się za brzuch - byłam w szóstym miesiącu ciąży i okropnie się martwiłam, że dziecku za głośno...

Ten post był edytowany przez owczarnia: 26.10.2009 22:41