[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Wiersz

[matoos]

"Kruki"

Zawsze podziwiałem kruki
Wielkie czarne ptaki unoszące się nad mą głową
Biegłem
Ścigałem ich cienie z okrzykiem na ustach
Krzyczałem
Ja też chcę latać
Kiedy moja głowa znalazła się na poziomie ich skrzydeł
Poznałem Ją
I nauczyłem się latać bez kruków
Uniosłem się ponad nie
A później
Kiedy przestałem słyszeć ich krakanie
Spadłem
Bez niej
Spodziewałem się że mnie rozdziobią
Ale stało się inaczej
Nigdy nie dotarłem do ziemi
Bo stałem się jednym z Nich

[Sir Momo Mumencjusz Mum]

QUOTE

Czy cos tak pięknego mogło powstać przypadkiem?

To mnie rozbroiło. Chciałem coś napisać o tych wierszach, ale one mówią same za siebie... Jednak czuję się w obowiązku napisać, że jestem baardzo zaskoczony. Nie podejrzewałem Matoosa o wiersze. Ale to tylko znaczy, że prawie wcale go nie znam, i że człowiek całe życie się uczy. Czytając wiersze byłem pod wrażeniem. I nadal jestem. Gratuluję i podziwiam.