Boże, jak tu biało
i przyjemnie.
Zostać by się chciało
ale moc słowa, co symbolem się stało
przypomina mi gdzie
jestem, więc nie.

Miły pan jęczy i bulgocze,
że zawoła,

a mi wstyd, że się go boję.

Alkoholik się zsikał na schodach
pod obrazkiem,
od którego można zwariować

choć ładny.

A ty siedzisz spuchnięty,
senny,
upadły.

Ale może wrócisz przed wiosną do domu,
bo przecież nie damy ci całkiem zatonąć.

Krążowniku
Niezatapialny.

Ten post był edytowany przez Katon: 22.02.2007 23:07