Odautorsko: No więc, pierwszy post. Debiut na forum, blablabla. Rozwinę się w każdym bądź razie. Proszę o szczerą ocenę.




- Witaj, Harry! - zawołał Dumbledore, zmierzając w stronę swojego gabinetu. Spojrzenie, jakim obdarzył Pottera, było naprawdę dziwne, przynajmniej nie takie, do jakiego chłopak przywykł. Cechowała je ognista miłość z domieszką zastanawiającej przyjemności. Uważaj!, pisnął ostrzegawczo głosik w głowie młodzieńca. Profesor okazywał wyraźne nastawienie na harce i swawole. - Wiesz, może wpadłbyś do mnie na chwilkę? Mam do omówienia kilka ciekawych spraw! Coś zupełnie nowego, spodoba ci się.
- Och… - Harry’emu zrzedła mina - i znowu będziemy pieprzyć o tym głupim Voldemorcie? Już dawno z nim skończyłem! - stwierdził z wyrzutem, planując szybko się ulotnić.
- O Voldemorcie?! - Profesor był autentycznie zdziwiony. - Pieprzyć? Nie…, aż tak to nie. Po prostu pokażę ci COŚ frapującego. Zapewniam, że TO cię zaskoczy.

- Wstawaj, Hhahaa… Harry! - Chłopak usłyszał wołanie Rona, wokół rozbrzmiewały śmiechy pozostałych mieszkańców dormitorium. - Znowu gadałeś... przez sen! - Przyjaciel wyraźnie dusił się ze śmiechu.
- Cooo? - Potter przetarł zmęczone oczy. Snu nie pamiętał wcale, z wyjątkiem kilku nietypowych wspomnień z pobytu w gabinecie dyrektora. Dziwnie rozkosznych wspomnień. Kompletnie nie wiedział jednak, co takiego tam robili.

- A wtedy Harry jęknął tak strasznie głośno! Myślałem, że padnę i już więcej się nie podniosę! - Weasley po raz setny relacjonował Hermionie sen przyjaciela, śmiejąc się coraz głośniej.
- Och, zamknij się, Ron! - Hermiona miała wyraźnie dość. - Ciekawa jestem, co takiego ty byś zrobił, gdyby ktoś zaproponował ci najnowsze smaki Fasolek Bertiego Botta? Zapewne zaśliniłbyś się na śmierć przez sen!

Odautorsko2: I popatrz, Czytelniku, tak łatwo przyszło mi Ciebie omamić! (Że przy pomocy tzw. idiotycznej puenty, to inna sprawa). Zapraszam do komentowania!

Ten post był edytowany przez Enigmatyczny: 02.08.2009 22:22